كنكاشي در برداشت زنان از معاني آرايش و زيبايي

مفهوم زيبايي در جامعه معاصر، پيوند تنگاتنگي با جنسيت پيدا كرده است؛ پژوهش حاضر، مفهوم آرايش و زيبايي را از ديدگاه زنان با به‌كارگيري فنون‌ روش كيفي، بررسي كرده است. در‌اين‌راستا با 35 نفر از زنان جوان شهر تهران، مصاحبۀ عميق نيمه‌ساخت‌يافته انجام شد و نمونه‌ها برپايۀ نمونه‌گيري نظري و رسيدن به اشباع نظري انتخاب شدند. پس از استخراج مفاهيم ابتدايي، مفاهيم ثانويه، و مفاهيم واسطه، سه مقولۀ اصلي يعني: ۱) حوزه‌هاي عمومي زيبايي و نشانه‌ها؛ ۲) آرايش و مصرف؛ ۳) رسانه‌ها و نياز به زيبايي و آرايش، مشخص شدند. نتايج اين پژوهش، بيانگر اين است كه آرايش و زيبايي براي زنان جوان به‌مثابه فعاليتي مهم تعريف مي‌شود. زيبايي و آرايش با برنامۀ زندگي افراد، درهم‌ تنيده است و توسط آن، تنظيم و هماهنگ مي‌شود؛ يعني ميزان و نحوۀ آرايش زنان با درك خود از فرهنگ حاكم بر محيط‌هاي گوناگون، نوع‌ و جنس‌ مخاطب، ميزان‌ ارتـباطات، و نـوع فعاليت، تغيير مي‌كند. مي‌توان اين‌گونه بيان كرد كه آرايش و زيبايي، امكان ايجاد روابط اجتماعي‌ را تسهيل مي‌كند. در تحليل و تفسير مصاحبه‌ها، به دامنه‌‌اي‌ از‌ دلايل مانند افزايش سرمايۀ اجتماعي، اجبار يا هـم‌نـوايي گروهي، ساخت هويت جديد، و خود آرماني و افزايش اعتمادبه‌‌‌نفس‌ در توضيح چرايي آرايش دست يافتيم.