سلفيت به مثابه سبك زندگي؛ تحليل روايت سلفي‌هاي جهادي استان كرمانشاه

مناطق اهل سنت در كرمانشاه به پايگاه گفتمان‌هاي مختلف اسلام‌گرا از جمله سلفيت تبديل شده است. نظر به حضور، كنشگري و گسترش سلفيت در اين مناطق، مقالۀ حاضر درنظر دارد تا با روش تحليل روايت به واكاوي سبك زندگي سلفي‌ها بپردازد. بر مبناي يافته‌ها، تجارب فراغتي سلفي‌ها محدود، هدفمند و سلامت‌محور است و با هدف تبليغي به فراغت مجازي روي مي‌آورند. تنوع در عين ساده‌گرايي، ترديد نسبت به غذاهاي جديد، پرهيز غذايي فقه محور، ساده زيستي در مهمان‌داري از مختصات سبك غذايي سلفي‌ها به‌شمار مي‌آيد و اولويت هزينه‌اي آن‌ها معطوف به نيازهاي اوليه است. به لحاظ سبك پوشش و آرايش، ضمن پرهيز از مصرف تظاهري، بر برتري آراستگي بر آرايش، پوشش عرفي، مصرف زيستي و كاركردي تأكيد دارند. در مديريت بدن، ضمن همراهي با طب نوين و ضرورت تناسب اندام، بر جراحي زيبايي مشروط و حرام بودن عقيم‌سازي تأكيد داشته و از سقط جنين اجتناب مي‌ورزند. در چيدمان منزل، ضمن پرهيز از تجمل به ابعاد كاركردي و كالاهاي فرهنگي توجه ويژه‌اي دارند. در مصرف فرهنگي بر ناهم‌ذات پنداري با شبكه‌هاي داخلي، تصديق دوگانه خير و شر در استفاده از وسايل فرهنگي، بهره‌گيري از اينترنت براي تثبيت هويت ديني و بر فيلترينگ هدفمند تأكيد و ضمن دوري از مصرف فيلم، سينما و موسيقي، از چندزبانگي استقبال مي‌نمايند. با نظر به داده‌هاي ميداني، سبك زندگيِ سلفي‌هاي مورد مطالعه، ماهيت «جهادي»، «بازگشت به سنت» و «مقاومت» دارد.