بررسي واكنش قليايي ماسه لايروبي شده ساحل جهت ساخت بتن در محيط دريايي و محوطه بنادر : مطالعه موردي ماسه ساحل درياي خزر

انبساط و آسيب ناشي از واكنش قليايي سنگدانه ها در سازه هاي مختلف بتني بعنوان يكي از دغدغه هاي مهم در دوام سازه هاي بتني توجه بسياري از محققين را به شناسايي و مطالعه اين مهم معطوف نموده است. سنگ دانه هاي حاوي مواد فعال حتي به مقدار اندك وزني در بتن، ممكن است باعث انبساط هاي مخرب گردند. اين واكنش بين برخي از مواد سنگدانه با هيدروكسيد قليايي موجود در منافذ بتن يك ژل را تشكيل مي دهند. اين ژل بدليل جذب آب و تورم با ايجاد تغييراتي در مرز هاي بين سنگدانه و خمير سيمان، از طريق ايجاد فشارهاي داخلي باعث انبساط و ترك خوردن بتن مي گردد.از سوي ديگر امروزه به دليل محدوديت منابع قرضه و اهميت مسايل زيست محيطي در اكثر كشورها، استفاده از مصالح بازيافتي و بلااستفاده در صنعت بتن رونق فراواني يافته است. از اين رو در پژوهش حاضر با رويكرد استفاده از مصالح لايروبي و پتانسيل هاي موجود در ساحل درياي خزر، در گام نخست با انجام آزمايش سنگ نگاري ( مشاهدات ميكروسكوپي) مطابق استاندارد ASTM C295 به شناسايي كاني هاي با پتانسيل واكنش قليايي – سيليسي و كربناتي پرداخته شد. سپس بررسي واكنش زايي مصالح از طريق ساخت منشورهاي بتن و ملات حاوي اين سنگدانه ها در دوحالت كوتاه مدت و بلند مدت مورد مطالعه قرار گرفت. در نهايت با انجام آزمايش شيميايي تعيين پتانسيل فعاليت قليايي- كربناتي سنگدانه هاي كربناتي مورد ارزيابي قرار گرفت. براساس نتايج كسب شده از آزمايش‌هاي مزبور كيفيت مصالح لايروبي شده از دريا جهت ساخت بتن مناسب مي‌باشد.