رابطه باورهاي استرس و الگوي كمّي امواج مغزي با ابعاد رشدِ پس از آسيب در افراد با سابقه ابتلاء و درمان بيماري كوويد-19

هدف مطالعه حاضر بررسي رابطه باورهاي مرتبط با استرس و الگوي كمي امواج مغزي با ابعاد رشد پس از آسيب در افراد بستري شده به علت بيماري كوويد-19 بود. رشد پس از آسيب، تجربه ذهني تغييرات روانشناختي مثبت است كه توسط فرد و در اثر مقابله با موقعيت‌هاي چالش برانگيز ايجاد مي‌شود. در اين پژوهش 66 نفر از افراد مبتلا به كوويد-19 كه در بيمارستان بهارلو تهران به عنوان تجربه‌ي واقعه‌اي استرس‌زا بستري شده بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه‌هاي باورهاي مرتبط با استرس و رشد پس از آسيب را تكميل كردند و امواج مغزي آنها در حالت استراحت ثبت گرديد. نتايج نشان داد كه مؤلفه‌هاي مغزي نسبت به باورهاي مرتبط با استرس، پيش بيني كننده مناسب تري براي مؤلفه‌هاي رشد پس از آسيب هستند. با توجه به نتايج مي‌توان گفت ابزارهاي عيني تر مثل EEG قدرت پيش بيني كننده خوبي در موارد پيچيده روانشناختي و چند بعدي همچون رشد پس از آسيب را دارند.