كرونا؛ چالش الهيات شر در «معنا»طلبي بشر

عاجزماندن پيشرفته‌ترين كشور‌هاي جهان در مهار بيماري خطرناك كرونا، فطرت فروخفتۀ انسان عصر جديد مدعي توانمندي حل همه مشكلات خود به‌تنهايي را تكان داد و او را متوجه ناكارآمدي علم سكولار در مواجهه با بحران امنيت و سلامت كرد. پيدايش و شيوع اين ويروس به‌عنوان مصداق و نمونه كاملي از شر و تهديدگر نسل بشر كه با افزايش شديد تلفات، ضعف انسان در مقابله با آن كاملاً آشكار شد، بسياري را به تأمل در معناي زندگي رهنمون كرد.فرضيه اين نوشتار در پاسخ به سؤال اصلي اين پژوهش كه چگونه باوجود جولان الهيات شر در اثر كرونا، موضوع معنا و مفهوم حيات براي بشريت مدرن اهميت مضاعف پيدا كرد، اين است كه كرونا همچون ديگر شرور با آشكاركردن عجز و ناتواني بشر پيشرفته امروزي در مواجهه با پديده مرگ، عرصه را براي بازانديشي در فلسفه حيات - كه در هياهوي مدرنيسم به محاق فراموشي رفته است - گشود. نتيجۀ حاصل از اين كاوش بيان‌كنندۀ اين واقعيت است كه برخلاف انتظار، حادثه كرونا نه‌تنها سكولاريسم را تقويت نكرده، نياز حياتي انسان برخوردار از همه مواهب مادي را به فريادرسي نجات‌دهنده به‌وضوح آشكار كرده و پرده از اين واقعيت برداشته كه هرچند جهان به لحاظ ماديت از خود نوميد شده، به لحاظ معنويت، همچنان نياز به دين و نقش‌آفريني در حيات براي تقويت روحي بشر از رهگذر معنابخشي به فلسفه حيات به قوت خود باقي است. با ظهور كرونا و آشكارشدن ضعف انسان، بيش از گذشته، حتي اگر به دليل تعطيلي مناسك ديني جمعي، ادعا شود اين بيماري موجب تقويت دينداري نيست، دست‌كم آثار و نشانه‌ها بيان‌كنندۀ آن‌اند كه كرونا مردم را از دين دور نكرده و نخواهد كرد كه اين الهيات شر را با چالشي جدي مواجه كرده است.