آرزوي مرگ از ديدگاه تفسيري ملاصدرا

صدرالمتألهين از طريق بررسي و تفسير اخلاق‌محورانه آيات تمناي موت نشان داده است كه محب كامل و صادق خدا به دلايلي چون ولايت كامله خدا و براي وصول به سعادت اخروي و هم نجات از دنياي دنيّ و نيز به دليل عرفان و شناخت خدا، آرزومند مرگ است. او تنها در صورتي كه متقاضي استكمال بيشتر باشد، مي‌تواند با تحمّل دوري محبوب، تقاضاي دوام و بقاي در دنيا را داشته باشد. موت ارادي و گونه عمل و زندگي اين افراد نشان از آرزوي اصيل مرگ است كه در نهاد آن‌هاست. محبت خود و دنيا و محبت خدا در طيفي ذومراتب و به شدت و ضعف در مؤمنين وجود دارد. محبت خدا چون به كمال برسد و محبت دنيا ميل به صفر كند. تعبير ديگرش، ولايت و عشق است و برانگيزاننده شوق و آرزوي مرگ است. اما آرزوي مرگ از شور زندگي نمي‌كاهد و وليّ كامل تا در دنيا است به فكر تعمير قلوب مردم و تكامل ايشان است. آرزوي مرگ اقدام براي مرگ نيست؛ بلكه مرگ ارادي و انقطاع از اين دنيا و اشتغال به محبوب است تا زماني كه مرگ حقيقي رخ دهد و لقاي كامل در دنيايي با ظرفيت بيشتر حاصل شود.