تأثير عبادت در تكامل انسان از منظر حكمت متعاليه با تأكيد بر آراي ملاصدرا

شناخت راه‌هاي دستيابي به كمال انساني از دغدغه‌هاي هميشگي بشر بوده است. لكن پيش از هر چيز بايد حقيقت كمال انساني معلوم گردد تا بتوان راه رسيدن به كمال  انسان را نيز شناخت. بر پايه معارف اسلامي،  «عبادت» از جمله مهم‌ترين عواملي است كه مي‌تواند در سير تكاملي انسان اثرگذار باشد. اينكه چگونه عبادت مي‌تواند در تكامل انساني تأثير داشته باشد حقيقتي است كه بايد با تبيين عقلاني و تفسير فلسفي ارائه گردد. حكمت متعاليه به‌عنوان يكي از مكاتب فلسفه اسلامي ظرفيت‌هاي خوبي براي بيان رابطه ميان عبادت و تكامل دارد. با تبيين مباني حكمت متعاليه در ارتباط با اين موضوع مي‌توان گام مهمي در راستاي تبيين رابطه عبادت و تكامل انسان ها برداشت. مقاله حاضر به روش توصيفي - تحليلي و باتوجه‌به مباني ملاصدرا، در اين زمينه تلاش خواهد كرد تا بتواند تبيين فلسفي از تأثير عبادت در استكمال نفس از منظر حكمت متعاليه ارائه كند و در نهايت به اين نتيجه مي‌رسد كه هر عملي كه از انسان سر مي‌زند با او اتحاد پيدا كرده و از شئون وجودي او مي‌گردد و اين مواجهه به نحو عينيت است. براي اين هدف نخست تصوير حكمت متعاليه از كمال انساني بررسي مي‌شود و سپس ارتباط ميان آن با عبادت مورد واكاوي قرار خواهد گرفت.