اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر عدم تحمل بلاتكليفي، تحمل آشفتگي و عملكرد جنسي در زنان خيانت ديده

مقدمه: خيانت زناشويي يكي از مخرب ترين مشكلات يك رابطه و همچنين يكي از مسائلي است كه معمولاً منجر به طلاق مي‌شود. اين مطالعه با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر عدم تحمل بلاتكليفي، تحمل آشفتگي و عملكرد جنسي زنان خيانت ‌شده انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماري پژوهش را كليه زنان خيانت ديده شهر گرگان تشكيل مي‌دهند كه از تير تا مرداد سال 1400 براي دريافت خدمات مشاوره به مراكز مشاوره آرامش و روشنا مراجعه كرده‌اند. از اين ميان 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي به دو گروه آزمايش (15 نفر) و گواه (15 نفر) تقسيم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه عدم تحمل بلاتكليفي فريستن و همكاران، پرسشنامه تحمل آشفتگي سيمونز و گاهر و پرسشنامه عملكرد جنسي روزن بود. داده‌هاي پژوهش با استفاده از روش تحليل كوواريانس چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين گروه‌هاي آزمايش و كنترل از نظر عدم تحمل بلاتكليفي، تحمل آشفتگي و عملكرد جنسي تفاوت معني‌داري وجود دارد. به عبارت ديگر، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به‌طور قابل توجهي باعث بهبود عدم تحمل بلاتكليفي، تحمل آشفتگي و عملكرد جنسي در زنان خيانت ديده شد. نتيجه‌گيري: توصيه مي‌شود روانشناسان و درمانگران باليني از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در كنار ساير روش‌هاي آموزشي براي ارتقاي سلامت روان زنان خيانت‌ديده استفاده كنند.