بررسي تفاوت زمان واكنش به محرك‌هاي نوري و صوتي در دو گروه از مبتلايان به مالتيپل اسكلروزيس و افراد سالم

مقدمه: مالتيپل اسكلروزيس ( ام اس) يك بيماري مزمن و التهابي دستگاه اعصاب مركزي است كه معمولا در بارآورترين سال‌هاي عمر فرد آغاز مي‌شود و پيامدهاي شناختي آن بر رفتار، كاركردهاي اجتماعي، زندگي روزمره و اشتغال بيمار تاثير مي‌گذارد. يكي از مهم‌ترين متغيرهاي شناختي كه از ام اس اثر مي‌پذيرد، زمان واكنش است. هدف از اين مطالعه بررسي زمان واكنش در در بيماران مبتلا به ام اس ( انواع پيشرونده ثانويه و عود كننده - بهبود يابنده) نسبت به محرك‌هاي ديداري و شنيداري بوده است. مواد و روش‌ها: طرح اين مطالعه گذشته نگر، از نوع علي مقايسه‌اي بوده و نمونه مورد مطالعه به طريق در دسترس و هدفمند، از ميان بيماران ارجاع شده به به مركز ام اس، و انستيتو ام اس در شهر اصفهان (كشور ايران)، انتخاب شده‌اند. گروه كنترل از ميان اعضاي سالم خانوده و خويشاوندان بيمار انتخاب گرديد. مجموعا 159 آزمودني در پژوهش حاضر شركت داشته‌اند و هر گروه شامل 53 آزمودني بوده است. زمان واكنش هر سه گروه نسبت به محرك‌هاي ديداري و شنيداري اندازه‌گيري شد. ابزار‌هاي پژوهش عبارت بودند از دستگاه واكنش سنج و مقياس تاثير مالتيپل اسكلروزيس. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه زمان واكنش در بيماران نسبت به افراد سالم بطور معني‌داري بيشتر است. علاوه بر اين، مشخص شد كه زمان واكنش در بيماران مبتلا به ام اس از نوع پيشرونده ثانويه نسبت به نوع عودكننده بهبودپذير، بيشتر است. نتيجه‌گيري: سرعت پردازش اطلاعات در بيماران مبتلا به ام اس، كند تر مي‌شود كه ناشي از كاهش هدايت تكانه هاي عصبي به دليل ضايعات از بين برنده ميلين در مسيرهاي عصبي است. كاهش سرعت پردازش مي‌تواند به ناتواني بيماران در تكميل وظايف شناختي بيان جامد، و اين نقيصه نهايتا در ناتواني بيماران مبتلا به ام اس در پاسخ‌دهي به محرك‌هاي ديداري و شنيداري جلوه‌گر مي‌شود.