مقايسه ي توان استحصال شده در دو سامانه برداشت انرژي الكترومغناطيسي با فنريت هاي خطي و غيرخطي

برداشت انرژي از انرژي اتلاف شده در محيط به منظور راه اندازي ادوات الكترونيكي با توان پايين، يكي از روش هاي رايج براي به كارگيري انرژي هاي تجديدپذير مي باشد. هدف اصلي از اين فناوري، فراهم كردن منابع انرژي الكتريكي در نقاط دور از دسترس و همچنين شارژ كردن وسايل ذخيره ي انرژي از جمله خازن و باتري مي باشد. مطالعه حاضر به مقايسه ي توان استحصال شده از دو سامانه برداشت كننده ي انرژي الكترومغناطيسي با فنريت هاي خطي و غيرخطي (در دو حالت شبيه سازي در نرم افزار كامسول و كارهاي آزمايشگاهي) كه با استفاده از حركت اعضاي بدن انسان مورد ارتعاش قرار مي گيرد، مي پردازد. از نوآوري اين پژوهش مي توان به استفاده از فنريت به كار رفته در سامانه برداشت انرژي، كه از يك سو داراي فنريت خطي و از سوي ديگر تحت تآثير فنريت غير خطي قرار دارد و همچنين صحت سنجي نتايج شبيه سازي با استفاده از سامانه آزمايشگاهي طراحي شده، اشاره نمود.