بررسي دعوي ورود و جلب ثالث در حقوق ايران و آمريكا (فدرال)

هر دعوايي دو طرف دارد، خواهان و خوانده اصلي دعوا؛ شايد كساني هم مانند وكيل، وصي، قيم، ورثه يا قائم‌مقام هم در دعوا نقش داشته باشند اما آنها هم در واقع به تبع همان خواهان و خوانده اصلي وارد دعوا مي‌شوند. اگر غير از خواهان و خوانده اصلي (وابستگان آنها)، شخص ديگري هم در دعوا ذي‌نفع باشد، بايد با عنوان «ثالث» وارد دعوا شود؛ «ورود ثالث» يا «جلب ثالث» داراي مقررات خاصي خواهد بود. نتايج اين تحقيق نشان داد كه در حقوق ايران در مواد قانوني مربوط به دعواي جلب ثالث، شرايط اقامه دعواي مذكور ذكر نشده است. ولي دو شرط مرتبط و يا هم منشا وجود دارد. قانون گذار آمريكا براي اقامه اين دعاوي سه شرط عمل و يا واقعه حقوقي مشترك، امر مشترك حكمي يا موضوعي و داشتن نفع در موضوع اصلي را براي اقامه اين سه دعوا پيش بيني كرده است كه اين شروط قانون فدرال آمريكا با قانون آيين دادرسي ايران مشابه است. درباره وارد ثالث وضع كمي متفاوت است. وارد ثالث را همواره نمي توان خوانده محسوب كرد كه اين امر هم در آيين دادرسي مدني ايران و هم در قانون فدرال آمريكا اثبات شده است.