مطالعه مولكولي اثر تيمار همزمان تيموكوئينون و كلريد ‌كبالت (II) بر بيان برخي ژن‌هاي دخيل در خودنوزايي، تكثير، مهاجرت و متيلاسيون DNA در رده‌ي سلولي‌ MCF7 سرطان سينه و رده‌ي سلولي فيبروبلاستي طبيعي HDF

هدف: امروزه توجه زيادي به اثرات عوامل طبيعي بر فرآيندهاي فيزيولوژيك و پاتولوژيك در بدن انسان مي‌شود. در اين ارتباط، كمبود اكسيژن (هايپوكسي) يكي از فاكتورهاي زيستي حياتي دخيل در انواع فرآيندهاي فيزيولوژيك مانند ترميم زخم و نيز فرآيندهاي پاتولوژيك مانند سرطان است. همچنين، امروزه يافتن تركيبات طبيعي مؤثر بر رفتارها و عملكردهاي سلول‌هاي بسيار مهم مي‌باشد. تيموكوئينون يك تركيب طبيعي مشتق شده از برخي گياهان مانند سياه دانه است. اين تركيب داراي اثرات بيوفارماكولوژيك بسيار زيادي، شامل اثرات ضد باكتري، ضد اكسيداني، ضد التهاب، ضد ديابت، ضد پيري، ضد سرطان و غيره است. با توجه به خواص بيوفارماكولوژيك تيموكوئينون و اهميت هايپوكسي به‫عنوان يك فاكتور مهم موثر بر فرآيندهاي فيزيولوژيك و پاتولوژيك، اين مطالعه به‫منظور بررسي اثر هم‌زمان تيموكوئينون و كلريد كبالت (II) بر سرطان سينه و ترميم زخم از طريق ارزيابي بيان ژن‌هاي SOX2، CDK4،c-MET  و DNMT1 در يك رده سلولي سرطان سينه (MCF7) و يك رده سلولي فيبروبلاستي طبيعي (HDF) طراحي شد. مواد و روش‌ها: در مطالعه حاضر، پس از كشت رده‌هاي سلولي MCF7 و HDF، هر يك از سلول‌ها به دو گروه تقسيم شدند. گروه تيمار كه به‫طور هم‫زمان با غلظت  ng/ml 500 از تيموكوئينون و Mμ 100 از كلريد كبالت (II) و گروه كنترل كه صرفاً تحت تيمار با كلريد كبالت (II) به‫مدت 24 ساعت قرار گرفتند. پس از گذشت زمان انكوباسيون، استخراج RNA كل، تيمار DNase I، سنتز cDNA و در نهايت بررسي بيان ژن‌هاي هدف در سطح mRNA با روش Real-time PCR انجام شد. در اين مطالعه براي تعيين ميزان تغييرات بيان ژن‌ها، از روش آستانه‌ي نسبي و براي بررسي معنادار بودن تغييرات بيان زن‌ها در نمونه هاي تيمار نسبت به كنترل، از نرم‌افزار SPSS و روش آماري Student’s t-test استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد كه تيمار هم‌زمان سلول‌هاي MCF7 با تيموكوئينون و كلريد كبالت (II) باعث كاهش معني‌دار (P 0/05) بيان ژن‌هاي CDK4، c-MET  و  DNMT1به ترتيب در حدود 4/35، 1/89 و 2/08 برابر، نسبت به گروه كنترل مي‌شود. با اين حال، تيمار سلول‌هاي MCF7 باعث افزايش محدود بيان SOX2 در حدود 1/14 برابر شد، كه با توجه به سطح معناداري بزرگتر مساوي 1/5، كاهش بيان آن معنادار نبود. همچنين، تيمار هم‫زمان سلول‌هاي HDF  با تيموكوئينون و كلريد كبالت (II) باعث افزايش معني‌دار بيان ژن c-MET در حدود 1/86 شد. به‌علاوه، تيمار سلول‌هاي HDF باعث افزايش محدود بيان CDK4 در حدود 1/26 برابر شد، كه با توجه به سطح معناداري بزرگتر مساوي 1/5، كاهش بيان آن معنادار نبود. همچنين، بيان ژن‌هاي SOX2 و DNMT1 در مقايسه گروه تيمار نسبت به گروه كنترل به ترتيب در حدود 1/28 و 1/32 برابر كاهش بيان داشته است كه با توجه به سطح معناداري بزرگتر مساوي 1/5، كاهش بيان هيچ‌كدام معنادار نبوده است. نتيجه‌گيري: در مجموع مي توان نتيجه گرفت كه تيموكوئينون تحت شرايط هايپوكسي ناشي از كلريد كبالت (II) از طريق مهار بيان ژن‌هاي دخيل تكثير و مهاجرت ممكن است باعث مهار سرطان سينه شود. همچنين، با توجه به نقش مهم فيبروبلاست‌ها در فرآيند ترميم زخم، تيموكوئينون ممكن است تحت شرايط هايپوكسي از طريق افزايش پتانسيل مهاجرت سلول‌هاي فيبروبلاستي به ترميم زخم كمك نماييد.