اثر داروي ضدافسردگي دولوكستين بر سلول‌هاي سرتولي TM4: بررسي بيان ژن‫هاي Bax و HDF Cx43 ‬‬‬‬‬‬‬‬‬

هدف: از چالش هاي عمده بشريت افزايش افسردگي و اختلال عملكرد جنسي ناشي از داروهاي ضدافسردگي است. با توجه به نقش سلول هاي سرتولي در اسپرماتوژنز، پژوهش حاضر، اثر داروي دولوكستين را بر زنده ماني، آپوپتوزيس و بيان ژن هاي Bax و (Connexin 43) Cx43 در سلول هاي سرتولي بررسي كرده است. مواد و روش‌‌ها: سلول هاي TM4  در محيط DMEM/F12 حاوي %2/5  FBS، 5%  سرم اسب و %1  پني سيلين-استرپتومايسين كشت شدند. دولوكستين با دوزهاي 30،60، 15، 7/5، 3/75 ميكروگرم/ ميلي ليتر در زمان هاي 24 تا 72 ساعت روي سلول ها اثر داده شد. آزمون MTT جهت ارزيابي زنده ماني سلول ها، فلوسايتومتري جهت ارزيابي آپوپتوزيس و RT-qPCR جهت بررسي بيان ژن Bax  (عامل پيش برندۀ آپوپتوزيس) و Cx43 (ضروري براي اسپرماتوژنز) انجام شد. نتايج: دولوكستين در يك الگوي وابسته به دوز و زمان، بقاي سلولي را كاهش داد. بر اساس داده هاي MTT دوز IC50 15 ميكروگرم/ ميلي ليتر در 48 ساعت محاسبه گرديد (p≤0.05). آپوپتوزيس سلول هاي TM4 نسبت به گروه كنترل در دوز ميانه مهاري 15 ميكروگرم/ ميلي ليتر دولوكستين، افزايش يافت (p≤0.01). RT-qPCR حاكي از افزايش بيان ژن هاي Cx43 (p≤0.05) و Bax (p≤0.01) تحت تاثير دولوكستين بود. نتيجه گيري: با توجه به داده هاي فلوسايتومتري و افزايش بيان ژن Bax، دولوكستين با القاي آپوپتوزيس در سلول هاي سرتولي مي تواند عاملي منفي و مخرب در پيشبرد اسپرماتوژنز در نظر گرفته شود. از سوي ديگر، دولوكستين با افزايش سطح بيان ژن Cx43، نقل و انتقالات مولكولي توسط اتصالات شكافدار را بين سلول هاي سرتولي افزايش داده و مي‫تواند باعث انتقال سيگنال هاي پيش برنده آپوپتوزيس به سلول هاي دودومان اسپرماتوژنيك و در نتيجه كاهش كيفيت اسپرماتوژنز شود.