تاثير نسبت‌هاي مختلف كندروسيت و سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي بر پتانسيل تمايز به غضروف در وزيكول‌هاي خارج سلولي استخراج شده از هم‌كشتي كندروسيت و سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي

هدف: عدم توانايي ترميم خود به‫خودي بافت غضروف به‫دنبال ايجاد آسيب‌ مفصلي، نيازمند يك رويكرد درماني موثر است. اخيرا نقش وزيكول‌هاي خارج سلولي (EV) در ارتباطات سلولي و ترميم بافت از طريق تنظيم فرايندهاي سلولي مورد توجه قرار گرفته است. هدف اين مطالعه، مقايسه توانايي غضروف زايي EVهاي مشتق از هم‌كشتي كندروسيت/سلول بنيادي مزانشيمي با نسبت‌هاي 1 به 2 و 1 به 4 در شرايط برون‌تني است. مواد و روش‌ها: در اين راستا، سلول‌ها جداسازي و مشخصه يابي شدند. محيط‌هاي رويي سلول‌هاي مورد نظر جمع آوري و EV با استفاده از دستگاه اولتراسانتريفيوژ استخراج شد. EVها از لحاظ اندازه، مورفولوژي و بيان ماركرهاي سطحي بررسي شدند. توانايي تمايز سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي به كندروسيت در حضور غلظت‌هاي مختلف EVهاي (۵۰، ۱۰۰ و۱۵۰ ميكروگرم‌بر‌ميلي‌ليتر) در ۲۱ روز بررسي شد و بيان ماركرهاي غضروفي با استفاده از qRT-PCR و مطالعات بافتي ارزيابي شد. نتايج: CHO/MSC-EV 1.2 و CHO/MSC-EV 1.4 كروي‌شكل و به ترتيب با اندازه 8.15 ±51.66 و 6.03 ±19.11 نانومتر بوده و ماركرهاي سطحي ويژه‌ي EVها شامل CD9 و CD81 در دو گروه بيان شد. افزايش بيان بالاتر ماركرهاي ويژه ي غضروفي به‫ويژه Col II وهمچنين ترشح آمينوگليكان وپروتئوگليكان در غلظت‌هاي 100 و150 ميكروگرم بر ميلي‌ليتر CHO/MSC-EV1.2 نسبت به  CHO/MSC-EV 1.4مشاهده شد. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه پتانسيل تمايز به غضروف EVها را به‫ويژه در وزيكول‌هاي مشتق از CHO/MSC-EV 1.2 نشان داد. استفاده از EVها كه توانايي غضروف‌زايي بالا دارند، به‫دليل عدم ايمني‌زايي و خطر تومورزايي مي‌تواند در ترميم بافت غضروف، موفقيت‌آميز باشد.