بررسي پتانسيل القاي آپوپتوزيس تركيبات سنتزي مشتق از سورافنيب در سلول‌هاي سرطاني پستان

هدف: سرطان از جمله مهمترين بيماري هاي قرن حاضر است كه افراد بسياري در سراسر جهان به آن مبتلا مي باشند و ضمن افزايش شيوع اين بيماري، هنوز درمان مناسبي براي آن پيدا نشده است. در اين بين سرطان پستان شايع ترين سرطان و همچنين علت اصلي مرگ و مير ناشي از سرطان در زنان در سراسر جهان است. محققان بدنبال يافتن راهكارهاي درماني سرطان، تركيبات دارويي بسياري را عليه سرطان هاي مختلف سنتز كرده و اثرات آ نها را مورد مطالعه قرار مي دهند. سورافنيب يك مهار كننده ي اوره مولتي كيناز است كه موجب القاي آپوپتوزيس و مهار آنژيوژنز و تكثير سلول هاي سرطاني مي گردد. همچنين آزمايشاتي جهت بررسي عملكرد آن در درمان ساير سرطان ها نيز انجام شده است. مشتقاتي از سورافنيب نيز سنتز شده و مورد بررسي قرار گرفته اند. در تحقيق حاضر اثر ضد سرطاني يكي از مشتقات سورافنيب به نام (2E,2´E)- 2,2´ - ( 1,4 فنيلن بيس (متانيليدن)بيس(N- (4-كلرو-3-(تري فلوروم اتيل)فنيل)هيدرازين كربوكساميد) كه به اختصار SO-D-3 ناميده شد، عليه سه رده ي سلولي سرطان پستان مورد ارزيابي قرار گرفت. مواد و روش ها: سه رده ي سلولي سرطان پستان شامل MCF7، 4T1 و MDA تهيه شده و در محيط كشت RMPI كشت داده شدند. سلول ها با غلظت هاي 31.25، 62.5، 125، 250، 500، 1000 و 2000 ميكرومولار از SO-D-3 تيمار شدند و ميزان زنده ماني آن ها با استفاده از تست MTT طي زمان هاي 24، 48 و 72 ساعت مورد ارزيابي قرار گرفت. القاي آپوپتوز توسط SO-D-3 در سلول هاي سرطاني مورد مطالعه، از طريق فلوسايتومتري بررسي گرديد. همچنين سطح پروتئين هاي Hsp70 و Casp8 به‫عنوان پروتئين هاي دخيل در آپوپتوز با استفاده از روش وسترن بلات مطالعه شد. نتايج حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS از نظر آماري تجزيه و تحليل شدند. نتايج: نتايج حاصل از تست MTT نشان داد كه تيمار سلول هاي سرطاني به‫طور معني‫داري موجب كاهش زنده ماني اين سلول ها نسبت به شاهد مي‫شود. ميزان IC50 براي سلول هاي MDA-MB-231 به‫طور قابل توجهي كمتر از سلول هاي MCF7 و 4T1 در 24 ساعت بود (157.4 ميكرومولار براي MDA-MB-231 در مقايسه با 843.8 ميكرومولار براي MCF7 و 1212 ميكرومولار براي 4T1). با اين حال، تفاوت با افزايش زمان تيمار كاهش يافت (77.47 ميكرومولار و 23.38 ميكرومولار براي MDA-MB-231، 107.3 ميكرومولار و 36.69 ميكرومولار براي MCF7، و 83.63 ميكرومولار و 16.58 ميكرومولار براي 4T1 به‫ترتيب در 48 ساعت و 72 ساعت). آناليز فلوسايتومتري نشان داد كه در سلول هاي تيمار شده با SO-D-3، سلول هاي آپوپتوتيك افزايش معناداري پيدا كرده بودند. بررسي سطح پروتئين ها با استفاده از تكنيك وسترن بلات نيز نشان داد كه پروتئين HSP70 در سلول هاي MCF7 و 4T1 كاهش معناداري داشته است. از طرفي در سلول هاي 4T1 و MDA سطح پروتئين Casp8 به طور معناداري افزايش يافته بود. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه SO-D-3 مي تواند به‫طور وابسته به‫زمان موجب مرگ سلول‫هاي سرطاني پستان شود. آزمايش‫هاي بعدي نيز نشان داد كه SO-D-3 اين عمل را از طريق القاي آپوپتوز اعمال مي كند. بنابراين با توجه به نتايج حاصل از تحقيق حاضر، مي توان SO-D-3 را به‫عنوان يك تركيب داراي خاصيت ضد سرطاني بالقوه معرفي نمود كه قادر است با كاهش Hsp70 و تغيير بيان Casp8 دخيل در مسير خارجي آپوپتوزيس، موجب مرگ سلول هاي سرطاني پستان شود.