اثربخشي گروه درماني مبتني بر مدل مراحل تغيير بر طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه زنان مبتلا به چاقي

مقدمه: چاقي معضلي رو به رشد در جوامع بشري است كه با تبعات منفي فردي و اجتماعي بسياري همراه مي باشد و لازم است مداخلات مؤثر در كاهش اين عوارض، شناسايي شوند. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي گروه درماني مبتني بر مدل مراحل تغيير بر طرحواره هاي ناسازگار اوليه زنان مبتلا به چاقي بود.مواد و روش ها: روش پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را تمامي زنان مبتلا به چاقي مراجعه كننده به كلينيك‌هاي شهر تهران در سال 1398 تشكيل دادند. تعداد 30 ﻧﻔﺮ بر اساس ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎي ورود ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺑﺎ روش نمونه گيري در دسترس انتخاب، و به روش تصادفي در دو گروه 15 نفره (گروه آزمايش و گروه كنترل) جايگزين شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه طرحواره‌هاي ناسازگارانه اوليه Young (2005) بود كه براي پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري توسط شركت كنندگان تكميل شد. پروتكل گروه درماني مبتني بر مدل مراحل تغيير در 28 جلسه 90 دقيقه اي براي گروه آزمايش انجام شد. براي گروه كنترل مداخله اي صورت نگرفت. تجزيه و تحليل داده ها توسط تحليل واريانس مكرر انجام شد.يافته ها: يافته‌ها نشان داد كه گروه درماني مبتني بر مدل مراحل تغيير بر كاهش طرحواره هاي ناسازگار اوليه زنان مبتلا به چاقي در مرحله پس آزمون و پيگيري اثر معني دار دارد (۰۰۵/۰ gt;p).نتيجه گيري: به نظر مي رسد مدل مراحل تغيير بر اصلاح طرحواره هاي ناسازگار اوليه زنان مبتلا به چاقي تأثير دارد. يافته‌هاي اين پژوهش مي‌تواند تلويحات كاربردي در زمينه درمان طرحواره هاي ناسازگار اوليه در زنان مبتلا به چاقي از طريق درمان مبتني بر مدل مراحل تغيير ارائه دهد.