اثربخشي آموزش حل مسئله خانواده‌محور بر آثار منفي فاصله‌گذاري اجتماعي ناشي از كوويد ـ19 در خانوادۀ پرستاران دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه

سابقه و هدف: شيوع ويروس كرونا و پيامدهاي رواني ناشي از طرح فاصله‌گذاري اجتماعي يكي از مهم‌ترين وقايع اجتماعي قرن 21 است كه خانواده‌هاي پرستاران با پيامدهاي روان‌شناختي ناشي از آن روبه‌رو هستند. پژوهش حاضر با هدف اثربخشي آموزش حل مسئله خانواده‌محور بر آثار منفي فاصله‌گذاري اجتماعي ناشي از كوويد ـ19 در خانوادۀ پرستاران دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه انجام شد. مواد و روش‌‌ها: پژوهش حاضر نيمه‌تجربي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه كنترل است. جامعه آماري شامل خانواده‌هاي پرستاران متأهل شاغل در بخش كروناي بيمارستان‌هاي دولتي شهر كرمانشاه در سال 1400-1399 به تعداد 380 نفر بودند. نمونه پژوهش شامل خانواده‌هاي پرستاراني بود كه در ابزار سنجش فاصله‌گذاري اجتماعي نمرۀ بالايي آورده بودند كه تعداد آن‌ها 100 نفر بود و در دو گروه 50 نفره مداخله و 50 نفره كنترل گماشته شدند. براي گروه مداخله 10 جلسۀ دو ساعته آموزش مجازي پروتكل‌هاي حل مسئله خانواده‌محور برگزار شد. سپس از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آماره‌هاي فراواني درصد، ميانگين و انحراف استاندارد و آزمون تحليل كوواريانس در نرم‌افزار SPSS نسخۀ 20 تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد آموزش حل مسئله خانواده‌محور بر تعارض زناشويي، اضطراب و ترس در پرستاران مؤثر بوده است و تفاوت معني‌داري بين گروه كنترل و مداخله وجود دارد (P 0.001). نتيجه‌گيري: آموزش حل مسئله خانواده‌محور بر آثار منفي فاصله‌گذاري اجتماعي ناشي از كوويد ـ19در خانواده پرستاران مؤثر است.