بررسي اثربخشي گروه ‌درماني حمايتي بر ترس از زايمان در زنان باردار، 1400

سابقه و هدف: ترس از زايمان يكي از مشكلات عمده تولد و دوران بعد از زايمان است. ترس از زايمان در بيشتر زنان با افزايش درد، زايمان طولاني، تجربه ناخوشايند زايماني و ميزان زياد سزارين انتخابي همراه است. بر اين اساس، مطالعه‌ حاضر با هدف تعيين اثربخشي مشاوره‌ مامايي به شيوه‌ گروه‌ درماني حمايتي بر ترس از زايمان انجام شد.مواد و روش‌‌ها: اين تحقيق يك مطالعه مداخله‌اي است كه روي 90 مادر باردار مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي درماني شهرستان كردكوي با روش تخصيص تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل انجام شد. معيار‌هاي ورود به مطالعه عبارت بودند از: تمايل به زايمان سزارين يا مردد بودن در زمينه تمايل به نوع زايمان، بارداري اول و حاملگي تك‌قلو، داشتن سن 18 تا 35 سال، داشتن حداقل سواد خواندن و نوشتن، داشتن سن بارداري هفته 22 تا 30 در ابتداي مطالعه و سالم و طبيعي بودن جنين در بررسي‌هاي سونوگرافي سه ماهه اول. معيار‌هاي خروج از مطالعه نيز عبارت بودند از: موانع آشكار و قابل تشخيص براي انجام زايمان طبيعي هنگام نمونه‌گيري، داشتن اختلال اعصاب و روان، اعتياد به سيگار، مواد مخدر و الكل، سقط مكرر و سابقه‌ ناباروري. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل نسخه‌ A پرسش‌نامه‌ ترس از زايمان ويجما و پرسش‌نامه‌ اطلاعات دموگرافيك بود. مداخله در گروه آزمون به صورت 5 جلسه يك‌ ساعته انجام شد. گروه كنترل از مراقبت‌هاي روتين بارداري برخوردار بودند. براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آماري كاي دو و تي مستقل و نرم‌افزار 16 SPSS استفاده شد.يافته‌ها: قبل از مداخله متغير‌هاي دموگرافيك ازجمله سن، شغل و تحصيلات بين گروه مداخله و كنترل همگن بود. در پايان جلسات گروه درماني حمايتي ميانگين نمره‌ ترس از زايمان در گروه مداخله 69.22 بود كه به‌طور معني‌داري از گروه كنترل با ميانگين ترس از زايمان 84.58 كمتر بود (0.001˂P).نتيجه‌گيري: مشاوره‌ مامايي به شيوه‌ گروه درماني حمايتي بر كاهش ترس از زايمان مؤثر است. با توجه به اينكه برخي از زنان باردار پس از مداخه و كاهش ترس از زايمان، به علت مخالفت همسر به زايمان سزارين مجبور مي‌شدند، لزوم انجام مطالعات با مداخلاتي مبني بر اثر گروه درماني حمايتي بر ترس از زايمان به صورت تركيبي در زنان و مردان يا خانواده احساس مي‌شود.