ارتباط بين جوّ اخلاقي و ديسترس اخلاقي با دل‌بستگي شغلي پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي استان همدان در سال 1399

سابقه و هدف: امروزه به علت گسترش علوم و فناوري و رويارويي با مسائل اخلاقي گوناگون، پرستاران ديسترس اخلاقي بيشتري را تجربه مي‌كنند. همچنين چارچوب رفتاري پرستاران و كيفيت خدمات ارائه‌شده به بيماران تحت تأثير جوّ اخلاقي بيمارستاني است. ديسترس اخلاقي و جوّ اخلاقي حاكم بر بيمارستان بر دل‌بستگي شغلي پرستاران تأثير دارد. اين پژوهش با هدف بررسي ارتباط بين جوّ اخلاقي و ديسترس اخلاقي با دل‌بستگي شغلي پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي استان همدان انجام شد. مواد و روش‌‌ها: اين پژوهش توصيفي-همبستگي روي 140 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي همدان انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها شامل فرم اطلاعات دموگرافيك، پرسش‌نامه جوّ اخلاقي بيمارستاني Olson (HECS)، ديسترس اخلاقي اصلاح‌شده (MDS-R) و دل‌بستگي شغلي Kanungo بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي در نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: ميانگين نمره شدت ديسترس 1.25±3.81 و تكرار ديسترس اخلاقي 1.3±2.6 بود. ميانگين نمره جوّ اخلاقي 1.68 ± 3.91 و دل‌بستگي شغلي 1.1±3.31 به‌دست آمد. بين جوّ اخلاقي حاكم در بيمارستان و دل‌بستگي شغلي پرستاران رابطه معنادار مثبتي يافت شد (0.001 P ،0.41=r). بين شدت ديسترس اخلاقي پرستاران و دل‌بستگي شغلي آن‌ها رابطه معنادار منفي وجود داشت (0.03= P=0.36،r).نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش حاضر، مي‌توان گفت كه كاهش ديسترس اخلاقي و بهبود جوّ اخلاقي بيمارستان نقش مهمي در بهبود دل‌بستگي شغلي پرستاران دارد.