ارتباط رهبري مسئوليت‌پذير با رفتارهاي مراقبتي پرستاران: نقش ميانجي افتخار سازماني

سابقه و هدف: مراقبت جنبه اساسي خدمات پرستاري است. هدف از پژوهش حاضر بررسي ارتباط رهبري مسئوليت‌پذير و رفتارهاي مراقبتي پرستاران با نقش ميانجي افتخار سازماني بود. مواد و روش‌‌ها: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش تمام پرستاران (كارشناسان پرستاري) بيمارستان فوق تخصصي بعثت همدان شامل 470 نفر بودند. نمونه‌اي به حجم 240 نفر از پرستاران به صورت تصادفي ساده انتخاب شد. ابزار گردآوري داده‌ها پرسش‌نامه رهبري مسئوليت‌پذير (داه و همكاران، 2011)، افتخار سازماني (نوري و همكاران، 1396) و رفتارهاي مراقبتي پرستاران (ولف و همكاران، 1998) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و مدل‌سازي معادلات ساختاري تجزيه‌وتحليل شد. نرم‌افزارهاي استفاده‌شده براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها، دو نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و ليزرل نسخه 8.5 بود. يافته‌ها: بين رهبري مسئوليت‌پذير و رفتارهاي مراقبتي رابطه مثبت و معناداري وجود داشت (0.373=r). ارتباط رهبري مسئوليت‌پذير با افتخار سازماني مثبت و معنادار بود (0.706=r). همچنين بين افتخار سازماني و رفتارهاي مراقبتي رابطه مثبت و معناداري مشاهده شد (0.592=r). در رابطه با رهبري مسئوليت‌پذير و رفتارهاي مراقبتي پرستاران اثر معناداري مشاهده نشد ((p 0.05)، اما اثر مستقيم رهبري مسئوليت‌پذير بر افتخار سازماني معنادار بود ((p 0.05. اثر مستقيم افتخار سازماني بر رفتارهاي مراقبتي هم معنادار بود (p 0.05). درنهايت، اثر غيرمستقيم رهبري مسئوليت‌پذير بر رفتارهاي مراقبتي پرستاران با واسطه افتخار سازماني معنادار بود.نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش، مديران مي‌توانند با پايبندي به رفتارهاي رهبري مسئوليت‌پذير، احساس افتخار سازماني در پرستاران را افزايش دهند و از اين طريق زمينه بهبود رفتارهاي مراقبتي آن‌ها را فراهم آورند.