تأثير خاطره‌نويسي بر تحمل پريشاني و سلامت معنوي مادران داراي نوزاد نارس بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادان بيمارستان شهيد بهشتي اصفهان در سال 1400

سابقه و هدف: بستري نوزاد نارس در بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادان يك بحران روحي براي خانواده محسوب مي‌شود. خاطره‌نويسي اثرات مثبتي در بهبود سلامت رواني دارد. هدف اين پژوهش بررسي تأثير خاطره‌نويسي بر تحمل پريشاني و سلامت معنوي مادران داراي نوزاد بستري بود.مواد و روش‌‌ها: اين پژوهش از نوع نيمه‌تجربي با حضور 40 نفر از مادران داراي نوزاد بستري به روش نمونه‌گيري آسان در بخش مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان شهيد بهشتي اصفهان در دو گروه مداخله و كنترل در سال 1400 انجام شد. مادران گروه آزمون در مدت بستري نوزاد در بيمارستان، به مدت 6 روز، هر روز نيم ساعت خاطرات روزانه نوزاد خود را در دفترچه ثبت مي‌كردند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسش‌نامه‌هاي اطلاعات فردي، تحمل پريشاني سيمونز و گاهر و پرسش‌نامه معنوي پولوتزين و اليسون بود كه مادران دو گروه تكميل كردند. در سطح توصيفي از شاخص‌هاي ميانگين، انحراف معيار و جداول توزيع فراواني و در سطح استنباطي از آزمون‌هاي كاي دو، دقيق فيشر، تي مستقل و من‌ويتني استفاده شد.يافته‌ها: نمره تحمل پريشاني و سلامت معنوي مادران گروه آزمون قبل از مداخله به ترتيب 5.57±45.03 و 39.63±18.16بود كه بعد از مداخله به ترتيب به 12.32±56.95 و 30.07±68.60 تغيير يافت. نمره تحمل پريشاني و سلامت معنوي پس از انجام مداخله در گروه آزمون به‌طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود (0.001 p).نتيجه‌گيري: خاطره‌نويسي در مادران نوزادان بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادان منجر به كاهش ميزان پريشاني و سلامت معنوي مادران مي‌شود.