برآورد تبخير و تعرق واقعي و نياز آبي گل‌محمدي (Rosa damascena Mill.) با استفاده از الگوريتم سبال

اين مطالعه با هدف برآورد تبخير و تعرق واقعي و نياز آبي گياه گل‌محمدي با استفاده از الگوريتم سبال در يك مزرعه 16/38 هكتاري در بخشي از دشت مرتفع شهركرد در طول سه سال زراعي (از آغاز سال زراعي 1396 تا پايان سال زراعي 1399) اجرا شد. در اين پژوهش به‌منظور برآورد مقدار تبخير و تعرق واقعي و نياز آبي گل‌محمدي از تصاوير ماهواره‌‌هاي لندست 7 و لندست 8 در قالب الگوريتم توازن انرژي براي سطح (سبال SEBAL) در طول دوره رشد استفاده شد. براي جلوگيري از بروز خطا، برنامه آبياري مزرعه گل‌محمدي به‌گونه‌اي تنظيم شد كه قبل از گذر ماهواره، داراي شرايط رطوبتي مشابه يا نزديك به شرايط استاندارد (شرايط پتانسيل، بدون تنش رطوبتي و به‌طور مطلوب آبياري شده) باشد و الگوريتم سبال، تبخير و تعرق واقعي را به‌طور صحيح برآورد كند. مقدار تبخير و تعرق واقعي به‌دست آمده از الگوريتم سبال (ETC) در طول دوره رشد، در هر سال پژوهش برابر با 1089/4، 1021/3 و 1020/6 ميلي‌متر بود. در دوره مشابه، مقادير ET0 نيز به‌ترتيب براي سال‌هاي 1397، 1398 و 1399 برابر با 1214/8، 1100/5 و 1135/5 ميلي‌متر در طول دوره رشد به‌دست آمد. به‌عبارت ديگر، مقدار تبخير و تعرق واقعي گل‌محمدي (ETC) تا انتهاي دوره رشد، در پژوهش حاضر به‌طور متوسط 1043/8 ميلي‌متر به‌دست آمد. در مجموع با توجه به مزاياي فراوان الگوريتم سبال، پيشنهاد مي‌شود براي ديگر مناطق كشور و در سطح وسيع از اين فناوري براي برآورد تبخير و تعرق واقعي و نياز آبي گياه گل‌محمدي استفاده شود.