ارزيابي هوازدگي و مقاومت واحدهاي سنگي نسبت به فرسايش در منطقۀ اسلام‌آباد غرب، استان كرمانشاه

بررسي هوازدگي و مقاومت واحدهاي سنگي نسبت به فرسايش از اهميت زيادي برخوردار است؛ زيرا شناخت علمي و تجربي از مقاومت سنگ‌ها در منطقه و در نتيجه رتبه‌بندي آن‌ها نسبت به يك‌ديگر و هم‌چنين مقاومت آن‌ها نسبت به عوامل فرساينده مي‌تواند كمك شاياني در جهت ارزيابي مقاومت سنگ‌ها و پيشنهاد راهكارهاي مديريتي در كنترل بهينه ميزان فرسايش در منطقه داشته باشد. به‌همين‌دليل اين مطالعه با هدف بررسي هوازدگي و رتبه‌بندي مقاومت توده سنگ سازندهاي زمين‌شناسي به فرسايش در منطقۀ اسلام‌آباد غرب انجام شد. در اين پژوهش هوازدگي با روش لوئيس پلتير با استفاده از نقشه‌هاي هم‌دما و هم‌بارش كه در محيط سامانه اطلاعات جغرافيايي با داده‌هاي اقليمي تهيه شدند، مورد بررسي قرار گرفت و براي بررسي مقاومت واحدهاي سنگي از ويژگي‌هاي ذاتي مواد تشكيل‌دهنده سنگ‌ها شامل تركيب كاني‌شناسي و بافت استفاده شد. در مرحله آخر بررسي و تفسير نتايج و در نهايت طبقه‌بندي سنگ‌ها و سازندهاي موجود در منطقۀ مورد مطالعه با توجه به منابع علمي به روش كيفي انجام شد. نتايج نشان داد كه از نه وضعيت مورفوژنتيكي موجود در مدل پلتير، دو وضعيت نيمه‌خشك و ساوان در شرايط اقليمي منطقه اتفاق مي‌افتد، با توجه به نمودار پلتير و مقدار بارش و دماي منطقۀ مورد مطالعه رژيم غالب در منطقه هوازدگي متوسط شيميايي و هوازدگي خيلي كم است و از نظر مقاومت واحدهاي سنگي نسبت به فرسايش، سنگ ‌آهك آسماري و آهك دولوميتي شهبازان مقاوم به فرسايش و نهشته‌هاي آواري غيرپيوسته شامل انواع رسوبات آبرفتي بستر و دشت سيلابي رودخانه‌ها، پادگانه و مخروط‌افكنه‌هاي آبرفتي حساس به فرسايش هستند. به‌طوركلي منطقۀ مورد مطالعه به فرسايش حساس است و انواع فرسايش‌ها در منطقه ديده مي‌شود كه اجراي برنامه‌هاي حفاظت خاك و انتخاب روش‌هاي مبارزه متناسب با شرايط منطقه را ضروري مي‌نمايد.