طراحي و اعتباريابي الگوي شايستگي‌هاي ديداري- فضايي دانش‌آموزان دوره ابتدايي در درس رياضي ويژه آموزش‌هاي مجازي

هدف پژوهش حاضر، طراحي و اعتباريابي الگوي شايستگي‌هاي ديداري- فضايي دانش‌آموزان در درس رياضي ويژه آموزش‌هاي مجازي بود. اين پژوهش جزء پژوهش‌هاي تركيبي، از نوع اكتشافي متوالي و مدل طبقه‌بندي بود كه در دو مرحله كيفي و كمّي اجرا شد. بخش كيفي با استفاده از روش فراتركيب تبديلي و طي شش مرحله‌ ساندلوسكي و باروسو (2007) انجام گرفت. الگوي شايستگي‌هاي ديداري- فضايي دانش‌آموزان در درس رياضي در قالب دو شايستگي مربوط به دانش‌آموزان و شايستگي مربوط به معلمان طراحي شد. سپس، بخش كمّي به‌ منظور اعتباريابي الگوي يادشده تعريف شد. بخش كمّي با استفاده از روش توصيفي پيمايشي و مقياس محقق‌ساخته انجام گرفت. جامعه آماري اين بخش معلمان دوره ابتدايي بود كه ابزار در بين 65 نفر از معلمان دوره ابتدايي شيراز توزيع شد. به منظور تعيين اعتبار مقياس، از روش اعتبار محتوا و محاسبه شاخص‌هاي نسبت روايي محتوا و روايي محتوا استفاده شد. پايايي ابزار نيز توسط روش همساني دروني محاسبه شد. داده‌هاي كمّي با استفاده از روش تحليل عاملي تأييدي تجزيه و تحليل شدند. بر اساس يافته‌ها، شايستگي‌هاي ديداري- فضايي دانش‌آموزان دوره ابتدايي در در دو مضمون اصلي «شايستگي‌هاي مرتبط با دانش‌آموزان» مشتمل بر هفت مضمون فرعي «مهارت‌هاي شناختي»، «عملكرد ذهني»، «قدرت يادگيري»، «ساخت فضاي ذهن»، «درك الگو»، «حافظه تصويري» و «توانايي شبيه‌سازي» و «شايستگي‌هاي مرتبط با معلمان» مشتمل بر سه مضمون فرعي «تهيه محتواي مناسب»، «مهارت‌هاي تدريس» و «طراحي آموزشي» طبقه‌بندي شدند كه از اعتبار برخودار بود.