بررسي تأثير تفكر استراتژيك بر اثربخشي تصميم‌گيري در سازمان‌هاي دولتي با نقش تعديلگر سيستم‌هاي عملكرد بالا (مورد مطالعه: سازمان اداري و استخدامي كشور)

تحقيق حاضر با هدف بررسي تأثير تفكر استراتژيك بر اثربخشي تصميم‌گيري در سازمان‌هاي دولتي با درنظرگرفتن نقش تعديلگر سيستم‌هاي عملكرد بالا صورت گرفت. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از نظر روش گردآوري داده‌ها، توصيفي – پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش شامل 200 نفر از كارشناسان و مديران سازمان­ اداري و استخدامي كشور بود، كه به روش طبقه‌اي تصادفي نسبي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش، سه پرسشنامه استاندارد ليدكا (1998) براي متغير تفكر استراتژيك، سان و همكاران (2007) براي متغير سيستم‌هاي عملكرد بالا، و اثربخشي تصميم گيري دين و شارفمن (1996) بود، كه پايايي اين پرسشنامه‌ها با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 0/845، 0/822و 0/891 تأييد شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها روش مدلسازي معادلات ساختاري توسط نرم‌افزار ليزرل استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد تفكر استراتژيك بر اثربخشي تصميم‌گيري تأثير معناداري دارد (0/54=β). همچنين، در ادامه نقش تعديلگر سيستم‌هاي عملكرد بالا در اين رابطه تأييد شد. براساس يافته هاي اين تحقيق، وقتي كه مهارت تفكر استراتژيك در سازمان جريان داشته باشد، اثربخشي تصميم‌هاي اتخاذشده ارتقا مي يابد، همچنين، با وجود سيستم هاي كاري با عملكرد بالا، اين تأثير تقويت خواهد شد. بنابراين، سازمان‌هاي دولتي به منظور افزايش اثربخشي تصميم‌ها بايد در كنار تقويت مهارت‌هاي تفكر استراتژيك، به استقرار سيستم هاي كاري با عملكرد بالا در سازمان توجه بيشتري داشته باشند.