مطالعه رابطه باورهاي معرفت‌شناختي و سبك‌هاي يادگيري با نگرش دانشجويان نسبت به آموزش الكترونيكي

هدف پژوهش حاضر، مطالعه رابطه باورهاي معرفت‌شناختي و سبك‌هاي يادگيري با نگرش دانشجويان نسبت به آموزش الكترونيكي است. پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بوده كه در نيمه دوم سال تحصيلي 96- 1395 انجام شد. جامعه آماري مورد مطالعه همه دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه پيام نور واحد اسلام‌آباد غرب به تعداد ۱۸۳۴ نفر بود كه ۳۴۰ از دانشجويان به عنوان نمونه به روش تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند، اما در مجموع، ۳۲۸ نفر از شركت‌كنندگان پرسشنامه را پاسخ دادند. علاوه بر پرسشنامه مشخصات دموگرافيك، براي سنجش نگرش دانشجويان نسبت به آموزش الكترونيكي از پرسشنامه ميشرا با 22 گويه با ضريب پايايي 0/81، به منظور شناسايي سبك‌هاي يادگيري از پرسشنامه سبك‌هاي يادگيري كلب با روايي 0/85، و به منظور سنجش ابعاد باورهاي معرفت‌شناختي دانشجويان از پرسشنامه باورهاي معرفت‌شناسي شومر با ضريب پايايي 0/74 استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آمارهاي توصيفي نظير ميانگين، ميانه، فراواني، درصد و انحراف استاندارد و تحليل‌هاي استنباطي مانند آزمون تي تك‌نمونه‌اي، تحليل رگرسيون و مجذور كاي استفاده شد. نتايج نشان داد بين سبك‌هاي يادگيري و نگرش نسبت به آموزش الكترونيكي رابطه معنادار وجود ندارد. همچنين، بين باورهاي معرفت‌شناختي و نگرش نسبت به آموزش الكترونيكي رابطه معنادار وجود ندارد. به طور كلي، نتايج پژوهش حاضر حاكي از آن است كه نگرش دانشجويان نسبت به آموزش الكترونيكي بدون درنظرگرفتن باورهاي معرفت‌شناختي و سبك‌هاي يادگيري آنان مثبت بوده كه اين نشان از انعطاف‌پذيري بالاي اين نوع آموزش است.