رابطۀ انسان و اهوره مزدا در شكل‌ گيري اخلاق ديني براساس نظريۀ كاركردگرايي

در همه اديان شخصيتي محوري و اسطوره‌اي وجود دارد. مطابق با نظريۀ كاركردگرايي، اسطوره رابطه‌اي با جامعه برقرار مي‌كند كه در ابعاد مختلف زندگي افراد جامعه تأثيرگذار است. اخلاق ديني، عبادات، آيين‌ها و سنت‌هاي فرهنگي و اجتماعي براساس وجود او شكل مي‌گيرد و رابطه‌اي متقابل بين اسطوره و انسان برقرار مي‌شود. اين پژوهش با هدف بررسي و تحليل اسطوره اهوره‌مزدا و نقش او در شكل‌گيري اخلاق ديني زرتشتي و تحليل رابطۀ بين انسان و اهوره‌مزدا براساس نظريۀ كاركردگرايي انجام گرفته است. اهميت مطالعه و پژوهش در خصوص اسطورۀ اهوره‌مزدا و رابطۀ آن با انسان براساس نظريۀ كاركردگرايي اين است كه اسطورۀ اهوره‌مزدا در زندگي ديني، اجتماعي و فردي زرتشتيان كاركردي هويت‌ساز دارد. طبق جهان‌بيني زرتشتي و همكاري انسان با اهوره‌مزدا سه نوع رابطۀ وجودشناختي، معرفت‌شناختي و فرجام‌شناختي بين انسان و اهوره‌مزدا شكل مي‌گيرد. پرسش اين است كه كاركرد و نقش اسطورۀ اهوره‌مزدا در زندگي اجتماعي، ديني و فردي زرتشتيان چيست و نظريۀ كاركردگرايي چگونه مي‌تواند اين نقش را بررسي و تبيين كند؟ اين مقاله با استفاده از روش توصيفي_تحليلي و بر پايۀ منابع كتابخانه‌اي و نوع تاريخي به بررسي و تحليل رابطۀ انسان و اهورامزدا براساس نظريۀ كاركردگرايي پرداخته است. برخي يافته‌هاي پژوهش بيانگر اين است كه اسطوره‌ها نمي‌توانند به آيين‌ها تبديل شوند و سبب شكل‌گيري اخلاق ديني، هويت اجتماعي و فردي و سنت‌ها در جامعه شوند.