نقش مهارت حل مسئله در پيش‌بيني انگيزش رياضي و خودكارآمدي رياضي در كودكان با اختلال يادگيري ويژه از نوع رياضي

اين پژوهش با هدف بررسي نقش مهارت حل مسئله در پيش بيني انگيزش رياضي و خودكارآمدي رياضي در كودكان با اختلال يادگيري ويژه از نوع رياضي شهر تهران انجام شد. روش تحقيق، به صورت توصيفي از نوع همبستگي انجام گرفت. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان مبتلا به اختلال يادگيري رياضي دوره ي اول دبستان هاي شهر تهران در سال تحصيلي 1400-1399 كه به دليل شرايط كرونا در دسترس بودند و تعداد آن ها 120 نفر بود. 90 دانش آموز مبتلا به اختلال يادگيري رياضي با روش نمونه گيري در دسترس، براي نمونه مورد انتخاب قرار گرفتند. جمع‌آوري داده‌ها از طريق پرسشنامه‌هاي مهارت حل مسئله هپنر (PSI)، خودكارآمدي رياضي (MS-E)،  انگيزش رياضي كورتر (MM)، آزمون رياضي ايران كي مت (IKM) و ماتريس‌هاي پيش‌رونده رِيوِن (RPM) انجام شد. داده‌هاي حاصل از اجراي پرسشنامه‌ها از روش آماري رگرسيون تجزيه و تحليل و يافته‌ها نشان داد، بين مؤلفه‌هاي اعتماد به حل مسئله، سبك گرايش- اجتناب و كنترل شخصي با انگيزش رياضي و خودكارآمدي رياضي رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. همچنين، مهارت حل مسئله پيش‌بيني كننده قوي براي انگيزش رياضي و خودكارآمدي رياضي است. با توجه به نقش مهارت حل مسئله در ايجاد و بروز انگيزش رياضي و خودكارآمدي رياضي در دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري ويژه از نوع رياضي، مي‌توان با شناسايي به‌موقع آن‌ها براي پيشگيري از اختلال يادگيري ويژه از نوع رياضي اقدام كرد.