روش‌هاي فرزندپروري مادران كودكان داراي اختلال كم‌توجهي/ بيش‌فعالي: مروري نظامدار

هدف مقاله حاضر بررسي نتايج پژوهش هاي انجام شده در حوزه فرزندپروري در مادران كودكان داراي اختلال كم توجهي/ بيش فعالي بود. با جستجو در پايگاه هاي اطلاعاتي شامل اسكوپوس، اريك، پاب مد و گوگل اسكولار، 92 مقاله با موضوع فرزندپروري در مادران كودكان داراي اختلال كم توجهي/ بيش فعالي به دست آمد. بر اساس پروتكل مطالعه مروري نظامدار، متن كامل 11 مقاله نهايي براي اين مطالعه مدنظر قرار گرفت. سپس متن كامل مقالات منتخب به صورت كامل مرور و اطلاعات مورد نظر استخراج شد. اين اطلاعات شامل مشخصات شناسنامه اي پژوهش، روش پژوهش (جامعه، نمونه و روش نمونه گيري) و سپس تعيين فرزندپروري بود. نتايج نشان داد كه والدين كودكان داراي اختلال كم توجهي/ بيش فعالي بيشتر از سبك فرزندپروري مستبدانه استفاده مي كردند. مادران اين گروه از كودكان، بيشتر فرمان دهنده وكمتر پاداش دهنده مي باشند. همچنين،  اين مادران تعامل كمتري با فرزندان خود داشتند. با توجه به اينكه احتمالاً كودكان با اختلال كم توجهي/ بيش فعالي داراي مشكلات رفتاري، تحصيلي و بي توجهي هستند؛ رفتارهاي منفي، تقاضامندانه و انتقادي والدين به عنوان واكنش نسبت به اين اختلال بيشتر از والدين داراي فرزند بهنجار بود و بيشتر از شيوه هاي فرزندپروري مستبدانه استفاده كردند.