اثربخشي آموزش كوشش‌هاي مجزا بر تقليد حركتي در كودكان مبتلا به اوتيسم

پژوهش حاضر با هدف اثربخشي آموزش كوشش‌هاي مجزا بر مهارت تقليد حركتي در يك كودك مبتلا به اوتيسم با كاركرد بالا انجام گرفت. اين پژوهش از نوع مورد منفرد با طرح A-B-A  بود. از آنجا كه پژوهش حاضر، به دنبال موارد خاص و يا غيرمعمول بود، از روش نمونه گيري هدفمند استفاده شد. آزمودني يك كودك مبتلا به اوتيسم پسر با سن 3 سال و 3 ماه در استان كرمانشاه بود. برنامه مداخله به مدت 21 جلسه (6 هفته متوالي جلسه اي يك ساعت) بر روي كودك انجام شد. همچنين، اين پژوهش داراي سه مرحله پيگيري، 2 ماهه، 4 ماهه و 6 ماهه بعد از آخرين جلسه مداخله بود. در اين پژوهش براي سنجش تقليد حركتي از مقياس تقليد حركتي (MIS) استون، آشلي و ليتلفورد (2015) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 و درصد داده هاي غيرهمپوش (PND)، درصد داده هاي همپوش (POD) و d كوهن مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها نشان داد كه  آزمودني در خط پايه نمرات تقليد حركتي تقريباً ثابتي داشت كه در جلسه آخر مداخله به درصد بهبودي (PND) 0/60، درصد همپوشاني (POD) 0/40 و  بعد از پيگيري 2 ماهه، 4 ماهه و 6 ماهه به درصد بهبودي (PND) 100 درصد رسيد. همچنين، اندازه اثر با استفاده از d كوهن براي آزمودني بعد از مداخله 1/34 و بعد از 3 مرحله پيگيري 12/07 به دست آمد كه در سطح بهبودي بالايي قرار داشت. بنابراين، آموزش كوشش هاي مجزا مي تواند مورد توجه معلمان استثنايي، روانشناسان و برنامه ريزان مربوطه قرار گيرد.