اثربخشي آموزش الگوي توانمندسازي مهارت‌هاي زندگي بر افزايش عزت‌نفس و حل مسئله اجتماعي در كودكان تحت سرپرستي مراكز نگهداري شبانه‌روزي (محدوده سني ۶ تا ۱۲ سال) شهر كرمانشاه

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش الگوي توانمندسازي مهارت هاي زندگي بر افزايش عزت نفس و حل مسئله اجتماعي در كودكان تحت سرپرستي مراكز نگهداري شبانه روزي (محدوده سني ۶ تا ۱۲ سال) شهر كرمانشاه در سال 1401 بود. روش مطالعه، نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه كودكان 6 تا 12 سال تحت پوشش بهزيستي به تعداد 20 نفر مي شد و با استفاده از نمونه گيري به روش سرشماري جامعه كودكان به صورت تصادفي و به روش همتاسازي در دو گروه 10 نفره آزمايش و كنترل قرار گرفتند. ابزار شامل پرسشنامه عزت نفس كوپراسميت (SEI) و حل مسئله اجتماعي لانگ و كسيدي (PSS) بود. براي گروه مداخله آموزش الگوي توانمندسازي به صورت 14 جلسه دو ساعته برگزار شد. سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده‌ها با استفاده از آماره هاي فراواني، درصد، ميانگين و انحراف استاندارد و آزمون كواريانس چندمتغيره در نرم افزار SPSS-24 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد الگوي توانمندسازي مهارت هاي زندگي بر عزت نفس و حل مسئله در كودكان مؤثر بوده است و تفاوت معني‌داري بين نمرات گروه مداخله و كنترل وجود دارد (0/001 P). بنابراين، نتيجه مي گيريم الگوي توانمندسازي مهارت هاي زندگي بر عزت نفس و حل مسئله در كودكان تحت سرپرستي مراكز نگهداري شبانه روزي اثربخش است. لذا تدوين برنامه هاي مدون آموزش الگوي توانمندسازي مهارت هاي زندگي و گنجاندن آن در برنامه هاي آموزشي اين كودكان در افزايش عزت نفس و حل مسئله اجتماعي مفيد است.