تأثير توانبخشي حركتي بر تقويت توجه دانش‌آموزان ديرآموز

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير توانبخشي حركتي بر تقويت توجه دانش آموزان ديرآموز شهر رشت بود. روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود و جامعه آماري شامل تمام دانش آموزان ديرآموز 8 تا 12 سال شهر رشت در سال تحصيلي 1400-99 مشغول به تحصيل و حدوداٌ 500 نفر در نظر گرفته شد. نمونه آماري شامل 20 كودك ديرآموز (10 دختر) و (10 پسر) با ميانگين بهره هوش 79 كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي انتخاب در دو گروه آزمايش  و گواه جايدهي شدند. براي جمع آوري داده ها از آزمون رايانه اي استروپ ساده SST))، آزمون رايانه اي عملكرد پيوسته (CPT)، آزمون رايانه اي كارت ويسكانسن (WISC) و آزمون تقسيم شده محقق ساخته TEA-Ch)) در مراحل قبل و بعد از آموزش استفاده شد. گروه آزمايش به مدت 10 جلسه، 45 دقيقه اي دو روز در هفته، پروتكل منتخب ادراكي – حركتي را اجراء كردند و پس از پايان دوره توسط آزمون هاي توجه مورد بررسي قرار گرفتند. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كوواريانس چندمتغيره (MANCOVA ) به وسيله نرم افزار 26-SPSS استفاده شد. سطح معني داري در كليه آزمون ها 0/05 در نظر گرفته شده بود. يافته ها نشان داد برنامه هاي ادراكي – حركتي بر بهبود توجه دانش آموزان ديرآموز اثر معني داري دارد. در نتيجه فراهم كردن برنامه هاي حركتي در كنار آموزش هاي سازمان يافته اين كودكان براي بهتر شدن مشكلات آن ها پيشنهاد مي شود.