اثربخشي بازي‌درماني گروهي بر مهارت‌هاي اجتماعي‌كودكان اوتيسم

هدف مطالعه حاضر تعيين اثربخشي بازي‌درماني گروهي بر مهارت‌هاي اجتماعي كودكان اوتيسم بود. روش پژوهش حاضر شبه تجربي از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري را تمام كودكان دختر و پسر 6 تا 10 سال مبتلا به اوتيسم كه در سال تحصيلي ۱۳۹9-1398 در مركز اوتيسم فرزندان آفتاب شهر قدس بودند، تشكيل دادند كه تعداد آنان 42 نفر بود. از جامعه مذكور تعداد 24 نفر واجد شرايط كه داوطلب مشاركت در پژوهش بودند، به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي ساده در دو گروه گواه (12 نفر) و آزمايش (12 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش طي 10 جلسه 60 دقيقه‌اي در هر هفته 2 جلسه به‌صورت گروهي تحت آموزش بازي درماني گروهي قرار گرفتند، اما گروه گواه طي اين مدت در هيچ كلاس آموزشي در شركت نداشتند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه اوتيسم گيليام (GARS) و سنجش مهارت‌هاي اجتماعي استون و همكاران (TSSA) استفاده شد. جهت تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحليل كوواياريانس چندمتغيره استفاده شد. نتايج نشان داد، ميانگين گروه آزمايش در مهارت هاي اجتماعي و مؤلفه‌هاي آن (توانايي درك هيجانات و احساسات ديگران، توانايي شروع تعامل با ديگران، توانايي حفظ تعامل با ديگران و توانايي پاسخ‌دهي به ديگران) نسبت به گروه گواه افزايش يافته بود (p 0/01). بر اساس نتايج پژوهش، بازي‌درماني گروهي بر مهارت‌هاي اجتماعي و مؤلفه هاي آن در كودكان با اختلال طيف اوتيسم مؤثر بود.