تحليل راهبردي اقتصاد آموزش عالي هنر در ايران و پيشنهاد راهبردهاي توسعه پايدار و پوياسازي آن

هدف: توجه به ابعاد اقتصادي از مهمترين عوامل موفقيت نظام آموزش عالي در عرصه هنر است. هدف پژوهش حاضر، تحليل راهبردي اقتصاد آموزش عالي هنر در ايران با تأكيد بر تحصيلات تكميلي و تدوين راهبردهاي لازم بوده است.روش پژوهش: براساس وضعيت‌شناسي، مسائل راهبردي اين حوزه در 45 گزاره مشخص و در چارچوب مدل راهبردي PESTEL تحليل شد. به‌منظور اولويت‌بندي نظام مسائل راهبردي، پرسشنامه‌اي در اختيار 30 نفر از متخصصان مطالعات راهبردي فرهنگي، هنري، اقتصادي و آموزش عالي قرار گرفت؛ همچنين، از روش ماكسي‌ماكس براي اولويت‌شناسي نظام مسائل راهبردي استفاده شد.يافته‌ها: تعداد 11 راهبرد جهت تحقق اقتصاد پويا و توسعه پايدار در آموزش عالي هنر با تأكيد بر تحصيلات تكميلي ارائه شد: 1. استقلال نهادي-كاركردي مراكز دانشگاهي؛ 2. تعامل مؤثر و ارتباط حداكثري مراكز دانشگاهي هنر با بخش‌هاي اقتصادي و صنعتي داخلي و خارجي؛ 3. متناسب‌سازي رشته‌ها با مهارت‌هاي شغلي و بازار كار؛ 4. اتخاذ رويكرد تأمين مالي مبتني بر اقتصاد درون‌زاي دانشگاه؛ 5. فرهنگ‌سازي و آگاهي‌بخشي نسبت به اهميت كاركردي اقتصاد هنر و كارآفريني؛ 6. استفاده مراكز دانشگاهي از فناوري‌هاي نوين به‌منظور درآمدزايي؛ 7. استفادهئاز ظرفيت‌هاي موجود در جريان غيررسمي آموزش و مهارت‌هاي هنري؛ 8. ايجاد محيط خلاقانه و پويا در مراكز دانشگاهي؛ 9. ايجاد مؤسسات آموزش عالي و مراكز پژوهشي مختص به اقتصاد هنر و كارآفريني؛ 10. وضع قوانين حمايتي و تسهيلگر ويژه فعاليت‌هاي اقتصادي و كارآفرينانه؛ 11. معيارسازي كارآفريني و اقتصاد هنر در قوانين جذب دانشجويان و اعضاي هيئت‌علمي.نتيجه‌گيري: تسهيل حركت مراكز دانشگاهي هنر از وضع كنوني به‌سوي دانشگاه كارآفرين هنر، نيازمند هم‌افزايي ساختارهاي مديريتي و سياست‌گذاري كشور به‌عنوان ذينفعان اصلي نظام آموزش عالي است.