تأثير تمرين بدني و الگوي مشاهده‌اي انتخابي و اجباري بر ميزان انگيزه دروني و يادگيري شناختي مهارت شوت جفت بسكتبال: با رويكرد نيازهاي روانشناختي پايه

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرين بدني و الگوي مشاهده‌اي انتخابي و اجباري بر ميزان انگيزۀ دروني و يادگيري شناختي مهارت شوت جفت بسكتبال با رويكرد نيازهاي روان‌شناختي پايه بود. روش پژوهش: 80 دانشجوي پسر (۱۸-22 سال) به‌صورت داوطلبانه انتخاب و براساس نمرات پيش‌آزمون به‌صورت تصادفي در چهار گروه (20 نفر) خودكنترل، جفت‌شده، آزمونگر كنترل و كنترل قرار گرفتند. براي بررسي ميزان انگيزه، از پرسشنامۀ انگيزۀ دروني ((IMI وبراي بررسي ميزان يادگيري شناختي از پرسشنامۀ فراخواني (اقتباس از نودسون، 1993)  استفاده شد. ويدئوي آموزشي از مدل ماهر اجزاي حركت را نمايش داد و به آزمودني‌ها ارائه شد. آزمون يادداري24ساعت بعد انجام گرفت. براي بررسي نتايج از تحليل واريانس يكراهه (آنوا) استفاده شد (05/0≥P).يافته‌ها: نتايج نشان داد در مرحلۀ اكتساب ميزان انگيزۀ دروني براي يادگيري مهارت شوت جفت بسكتبال آزمودني‌ها در شرايط مشاهدۀ خودكنترل به‌طور معنا‌داري بالاتر از آزمودني‌ها در شرايط جفت‌شده و كنترل بود. همچنين در مرحلۀ يادداري ميزان انگيزۀ دروني در شرايط مشاهده خودكنترل به‌طور معنا‌داري بالاتر از ديگر شرايط آزمايشي بود. علاوه‌بر اين در مراحل اكتساب و يادداري يادگيري شناختي (موفقيت فراخواني) آزمودني‌ها در شرايط مشاهدۀ خودكنترل به‌طور معنا‌داري بالاتر از آزمودني‌هاي در شرايط جفت‌شده و كنترل بود.نتيجه‌گيري: به‌طور كلي نتايج اين پژوهش نشان داد كه انگيزه بر يادگيري تأثير دارد، همچنين نمايش تكليف به‌صورت كل- بخش- كل روشي مؤثر و كارامدي در مرحلۀ شناختي يادگيري مهارت است.