ميكروفاسيس، محيط رسوبي و ژئوشيمي رسوبات كرتاسه بالايي در مقطع دمبك كوه اطراف سد لار، شمال شرق تهران

اين مطالعه با هدف بررسي محيط رسوبي و ريزرخساره و ژئوشيمي رسوبات كرتاسه بالايي در مقطع دمبك كوه در اطراف سد لار صورت گرفته است. در اين منطقه رسوبات كرتاسه بالايي (سنومانين- كامپانين) داراي ضخامتي معادل 327.7 متر مي باشد كه مرز زيرين آن با سازند تيزكوه و از نوع دگرشيبي مي باشد و مرز بالايي با گسل قطع شده است. رسوبات سنومانين كه ضخامت آنها 54.26 متر است با يك كنگلومراي پيشرونده شروع مي‌شوند، رسوبات تورونين كه ضخامت آنها 22.85 متر مي باشد ابتدا با سنگ آهك ضخيم لايه و سپس به سنگ آهك چرت دار و در ادامه به سنگ آهك هاي اليگوستژين دار تغيير رخساره مي دهند. رسوبات كنياسين داراي ضخامت 19.85 متر مي باشند كه از سنگ آهك هاي اليگوستژين دار به سنگ آهك هاي مارني تغيير رخساره مي دهند. رسوبات سانتونين داراي ضخامت 182.80 متر مي باشند كه در قاعده با آهك مارني و اليگوستژين دار شروع مي شود و در ادامه به سنگ آهك متوسط لايه تغيير رخساره داده اند. رسوبات كامپانين به طور كامل در مقطع مورد مطالعه وجود ندارند، زيرا يك گسل آن را بريده است و تنها 48.55 متر سنگ آهك چرت دار از اين رسوبات باقي مانده است. براساس مطالعات پتروگرافي، تعداد 11 ريز رخساره شناسايي گرديد كه پهنه ي جزرومدي 2 ريزرخساره، لاگون يك ريزرخساره، سد يك ريزرخساره و درياي باز 7 ريزرخساره را شامل مي شود  با توجه به عدم وجود ريف‌هاي سدي بزرگ، ساخت هاي ريزشي، كلسي توربيدايت، آنكوييد و پيزوئيد به احتمال زياد اين نهشته‌‌‌ها در يك رمپ هموكلاين بر جاي گذاشته شده اند. نتايج حاصل از آناليز هاي عنصري و ترسيم اين مقادير در كنار يكديگر حاكي از آن است كه رسوبات آهكي كرتاسه بالايي داراي كاني شناسي اوليه آراگونيتي بوده اند. ترسيم مقادير Mn در برابر Sr/Ca نشان دهنده يك محيط دياژنتيك نيمه بسته تا باز با نسبت آب به سنگ بالا مي باشد.