روابط فضايي ژئودايورسيتي و پوشش گياهي (مطالعه موردي: منطقه حفاظت شده اشترانكوه در استان لرستان)

استان لرستان به دليل برخورداري از تنوع هاي اقليمي، زمين شناختي، ژئومورفولوژيكي و زيستي داراي ژئودايورسيتي و بيودايورسيتي غني مي باشد. گوناگوني هاي زمين شناختي و زيستي مناطق حفاظت شده در زمينه مديريت محيط زيست مي بايست مورد توجه دولتمردان و جوامع علمي در اين استان باشد كه ارتباط ميان اين دو تنوع به موضوعي مهم براي مسائل مرتبط با حفاظت از منابع طبيعي تبديل شده است. محدوده مورد مطالعه، منطقه حفاظت شده اشترانكوه در شرق استان لرستان است. اين پژوهش به دنبال ارزيابي كمي تنوع زمين شناختي اين منطقه و ارتباط آن با الگو، تراكم و انواع پوشش هاي گياهي با استفاده از فناوري سنجش از دور است؛ به همين منظور جهت مشخص كردن نوع پوشش هاي گياهي منطقه حفاظت شده اشترانكوه از تقسيم بندي براساس شكل شناسي ظاهري استفاده گرديد. روش كار به اين صورت بود كه ابتدا ژئودايورسيتي اين منطقه با استفاده از شاخص GI مورد ارزيابي كمي قرار گرفت و با مشاهدات ميداني و تهيه نقشه ژئومورفولوژي، داده هاي خروجي صحت سنجي شدند و با به كارگيري شاخص (SAVI) وضعيت تراكم و الگوي پوشش هاي گياهي منطقه حفاظت شده اشترانكوه مشخص شدند و سپس انواع پوشش هاي گياهي آن براساس شكل شناسي ظاهري مورد طبقه بندي قرار گرفتند و با اطلاعات حاصل از شاخص ژئودايورسيتي بررسي شدند. نتايج نشان داد كه الگو و تراكم پوشش هاي گياهي اين منطقه از طبقات ژئودايورسيتي پيروي كرده و پراكنش فضايي آنان منطبق بر طبقات ژئودايورسيتي از نوع بوته زار به سمت مرتع و چمنزار، از زياد به سمت كم است. از اين رو جهت موفقيت در امر حفاظت از گونه هاي زيستي و به ويژه جوامع گياهي در مناطق حفاظت شده، مي بايست به حفاظت زمين شناختي هم توجه كرد.