واكاوي عوامل موثر بر بهبود سرمايه اجتماعي در سكونتگاه‌هاي روستايي(مطالعه موردي: بخش اسفندقه، شهرستان جيرفت)

در ديدگاه سنتي مديريت، سرمايه هاي اقتصادي، فيزيكي و انساني نقش بنيادين ايفا مي كند. ولي، در نگرش نوين، سكونتگاه ها به بهبود سرمايه اجتماعي بيشتر نياز دارند. چون، بدون بهبود سرمايه اجتماعي، بهره گيري از ديگر سرمايه ها امكان پذير نخواهد بود. بنابراين، موضوع سرمايه اجتماعي به ‌مثابه يك مقوله بنيادين به شمار مي‌آيد. در اين راستا اين مفهوم به‌ مثابه يك عامل انسجام بخش؛ نقش بنيادين در آسان سازي توسعه ساختارهاي شبكه محلي ايفا مي‌كند. بدينسان، پژوهش حاضر با هدف وارسي عوامل مؤثر بر بهبود سرمايه اجتماعي در سكونتگاه هاي روستايي بخش اسفندقه، شهرستان جيرفت انجام شد. بر اين بنيان پژوهش حاضر، از نظر هدف كاربردي و از نگرش شيوه اجراي پژوهش، در گروه پژوهش هاي پيمايشي و برحسب ماهيت داده ها، از نوع پژوهش هاي كمي است. جامعه آماري پژوهش شامل تعداد 42 روستاي داراي سكنه بخش اسفندقه بوده است. در اين پژوهش براي تعيين حجم نمونه تصادفي در سطح روستا، تعداد 30 روستا به صورت تصادفي انتخاب شد؛ تجزيه ‌و تحليل ويژگي هاي جمعيت شناختي و تجميع پرسش ها براي ورود به مدل، و تحليل سازه ها و روابط بيان‌شده در چارچوب نظري با استفاده از نرم‌افزار تحليل مسير انجام شد. يافته هاي پژوهش حاضر، حاكي از آن است، كه عوامل نهادي، اجتماعي فردي و اقتصادي با متغير سرمايه اجتماعي رابطه معناداري دارند. به‌گونه‌اي نتايج تحليل مسير نشان داد كه عوامل نهادي با اثر كلي 0.731 و عوامل اجتماعي با اثر كلي 0.656 و عوامل اقتصادي با اثر كلي 0.271 به ترتيب بيشترين و كم ترين تأثير را در ميان ساير عوامل مؤثر بر سرمايه اجتماعي داشته است.