سازوكارهاي پيشگيري اجتماعي از جرايم مفاسد اخلاقي در فضاي سايبري (مورد مطالعه: فرماندهي انتظامي تهران بزرگ)

زمينه و هدف: جرايم در فضاي سايبري در چند سال اخير رشد چشمگيري داشته است يكي از اين جرايم اعمال جرايم مفاسد اخلاقي مي‌باشد. بنابراين، تحقيق حاضر، با هدف تعيين ساز وكارهاي پيشگيري اجتماعي از جرايم مفاسد اخلاقي در فضاي سايبري در فرماندهي انتظامي تهران بزرگ نگاشته شده است.روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر ماهيت داده‌ها، آميخته (كيفي و كمّي) است. همچنين از نظر گردآوري داده‌ها در رويكرد كيفي، روش پژوهش اكتشافي و در رويكرد كمّي از نوع پيمايشي است. در بخش كيفي، از مصاحبۀ نيمه‌ ساختار يافته با 28 نفر از خبرگان تخصصي در حوزۀ فضاي سايبر به‌ صورت هدفمند تا رسيدن به اشباع نظري براي بومي‌سازي مفهومي پژوهش استفاده شد. در بخش كمّي، جامعۀ آماري، فرماندهان، مديران مياني و كاركنان صاحب‌نظر در فرماندهي انتظامي تهران بزرگ به تعداد حدود 560 نفر بودند كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب شدند. در نهايت، 115پرسش‌نامه بسته پاسخ، در بخش‌هاي مختلف اين فرماندهي با در نظر گرفتن روش اختصاص متناسب، توزيع شد. براي تحليل داده‌هاي بخش كيفي از روش تحليل ‌محتوا و در بخش كمّي از نرم‌افزار Spss و ليزرل و جهت تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي تحليل عاملي تأييدي و معادلات ساختاري استفاده شد.يافته‌ها: در تحليل يافته‌هاي بخش كيفي سازوكارهاي پيشگيري اجتماعي از جرايم مفاسد اخلاقي در فضاي سايبري داراي 71 مضمون، 15 مولفه و 3 بعد اساسي قبل از وقوع، حين وقوع و بعد از وقوع مي‌باشد. يافته‌هاي بخش كمّي نيز بيانگر اين است كه ضريب تأثير برنامه‌هاي فرهنگي و تقويت توانمندي‌هاي  اجتماعي با بيشترين ميزان، به ‌عنوان مؤثرترين مؤلفه‌هاي اثرگذار بر پيشگيري اجتماعي است.نتيجه‌گيري: با توجه به اولويت‌بندي صورت گرفته در مورد مؤلفه‌هاي پيشگيري اجتماعي در فضاي سايبري، مديران بايد به ‌طور جدّ در زمينه‌هاي «برنامه‌هاي فرهنگي (4.75)، تقويت توانمند‌هاي اجتماعي (4.71)، آموزش‌هاي عمومي (4.67) و اطلاع‌رساني عمومي (4.62)» اقدامات مؤثر و مستمري را انجام دهد. بر اين اساس پيشگيري از مفاسد اخلاقي در وضعيت‌هاي سه گانه قبل، حين و بعد از وقوع نيازمند اقدامات متناسب با خود مي‌باشد.