بررسي تاثير طرد اجتماعي بر امنيت اجتماعي افراد در شهر تهران

زمينه و هدف: مهم‌ترين مولفه اجتماعي در جوامع امروزي كه قدم بزرگي در زندگي فرد و ايفاي نقش او در جامعه دارد نياز به امنيت اجتماعي است. امنيت اجتماعي يك مفهوم ساده نيست بلكه زيربنا و ساختار اصلي فرد در حوزه فردي، خانوادگي و جامعه اي مي باشد. اين پژوهش تلاش دارد كاووشي در طرد اجتماعي و امنيت اجتماعي افراد در شهر تهران داشته باشد و عوامل دخيل در طرد اجتماعي افراد كه باعث عدم امنيت اجتماعي آن ها مي‌شود را مورد تحليل قرار دهد.روش تحقيق: در اين پژوهش روش كيفي بوده است و با 27 نفر از افراد ساكن شهر تهران كه طرد اجتماعي شده اند مصاحبه گرديد. با تكنيك گراندد تئوري داده‌هاي مصاحبه به ترتيب ابتدا كدگذاري باز، كدگذاري محوري و كدگذاري گزينشي و در نتيجه پس از آن با تعيين مقوله هسته نظريه‌پردازي صورت گرفت.يافته‌ها و نتيجه‌گيري: يافته ‌هاي پژوهش نشان داد كه طرد اجتماعي بر امنيت اجتماعي تاثير به‌ سزايي دارد و افرادي كه دچار طرد اجتماعي مي شوند از امنيت اجتماعي بسيار كمي برخوردار هستند.در نتيجه هر چه ميزان طرد اجتماعي در افراد بيشتر باشد، باعث بروز پيامدهايي مانند افسردگي، انزوا، آسيب هاي اجتماعي و حتي خشونت اجتماعي در فرد  مي شود. عواملي مانند مشكلات اقتصادي، فرهنگي و آموزش هاي فردي و اجتماعي نيز بر ميزان طرد اجتماعي افراد تاثير به‌ سزايي دارد. آموزش اصولي در كودكي، ايجاد فضاي رشد، تحصيل و امكانات خوب در نوجواني و بزرگسالي مي تواند از طرد اجتماعي جلوگيري كند. برخورداري از امنيت اجتماعي، در ساختار رشد و  بهره وري جامعه تاثير به‌ سزايي دارد.