مدل تحليل مسير احساس امنيت اجتماعي و قانون گريزي در گرايش به رفتارهاي پرخطر در نوجوانان (مطالعه موردي شهر اروميه)

زمينه و هدف: انجام رفتارهاي پرخطر توسط نوجوانان مهم‌ترين عامل به خطر افتادن سلامت و امنيت جامعه در آينده خواهد بود. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي مدل تحليل مسير احساس امنيت اجتماعي و قانون‌گريزي در گرايش به رفتارهاي پرخطر در نوجوانان انجام شد.روش تحقيق: اين پژوهش از نظر ماهيت كاربردي و از نظر روش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را تمامي 1361 دانش‌آموز پسر متوسطه دوم پايه دوازدهم رشته انساني در 15 مدرسه شهر اروميه سال تحصيلي 1400-1399 تشكيل داده‌اند. جهت تعيين حجم نمونه بر اساس روش كلاين (2010) به روش در دسترس تعداد 370 دانش آموز انتخاب شدند. در اين پژوهش از پرسش‌نامه گرايش به رفتارهاي پرخطر زاده محمدي و احمدآبادي (۱۳۸۷)، پرسش‌نامه قانون‌گريزي ميرفردي و فرجي (1395) و پرسش‌نامه احساس امنيت اجتماعي توسط نيازي و فرشادفر (1390) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با آزمون همبستگي پيرسون و تحليل مسير و با استفاده از نرم افزار 18SPSS و23Amos انجام شد.يافته‌ها و نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان داد كه همبستگي منفي بين احساس امنيت اجتماعي (0.40-) با گرايش به رفتارهاي پرخطر در سطح معني‌داري 0.01 وجود دارد. همبستگي مثبت بين قانون‌گريزي (0.37) با گرايش به رفتارهاي پرخطر در سطح معني‌داري 0.01  وجود دارد. احساس امنيت اجتماعي بر گرايش به رفتارهاي پرخطر  با ميانجي قانون‌گريزي تأثيري معادل 0.503 دارد. در اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه با بهبود امنيت اجتماعي ميزان قانون‌گريزي افراد كاهش خواهد يافت در نتيجه احتمال وقوع رفتارهاي پرخطر در نوجوانان كمتر خواهد بود.