مقايسۀ زمينه‌هاي سلوك عرفاني از ديدگاه علي صفايي حائري و اكهارت تُله

علي صفايي حائري، روحاني و متفكر معاصر شيعي، و اكهارت تُله (Eckhart Tolle)، از صاحب‌نظران مسيحي معنويت در عصر حاضر، در مقام دو انديشمند پرآوازه دربارۀ زمينه‌هاي سلوك عرفاني و چگونگي رفع موانع رشد انسان، آراء و ديدگاه‌هايي خاص ابراز كرده‌اند. مقايسۀ انديشۀ اين دو شخصيت دربارۀ زمينه‌هاي سلوك عرفاني كه به دو فرهنگ ديني، فضاي فكري، اقليم جغرافيايي و زباني متفاوت تعلق دارند، موضوع اصلي اين پژوهش است. با اتخاذ رويكردي مقايسه‌اي، پديدارشناسانه و فارغ از جانبداري، و از طريق مراجعه به نوشته‌ها و اظهارات ايشان مي‌توان به جست‌وجو، كشف و تبيين ديدگاه‌ها و مقايسۀ آن‌ها پرداخت و به نتايجي قابل اعتنا رسيد. فرض بر اين است كه اگرچه اين دو در طرح پيش‌فرض‌ها نقاط مشترك كمتري دارند، در تشخيص منبع اصلي اختلال در زندگي بشر داراي اتفاق نظرند و در ارائۀ راه‌حل هم به نتايجي مشابه رسيده‌اند. طبق نتايج به‌دست‌آمده، به نظر مي‌رسد كه علي صفايي حائري در تبيين انديشه‌اش به‌دليل بسندگي به گزاره‌هاي شيعي دچار كلي‌گويي شده و منظومۀ فكري او كه شامل طرح جامعي از دين مي‌شود، با مؤلفه‌هايي چون استناد، اصالت، هماهنگي و ارتباط، و ارائۀ الگويي منحصربه‌فرد در تاريخ اديان با تناقض دروني همراه است، حال آنكه اكهارت تُله به راهكارهايي دقيق، بسيار ساده و مؤثر و فارغ از هر فرهنگ و اقليم خاص دست يافته است.