بررسي و ارزيابي مبادي حكمت عملي در فارابي و ابن‌سينا

فارابي و ابن‌سينا در شمار برجسته‌ترين و نام‌ آشناترين فيلسوفان مشايي در عرصه مباحث فلسفي و عقلي‌اند، بنيان‌هاي فكري نظام فلسفي مشائي در جهان اسلام براساس مباني عقلي و انديشه‌هاي فلسفي اين دو فيلسوف بزرگ بنا نهاده شده است، نوع نگرش دو فيلسوف به حكمت عملي زمينه‌ساز پرسش‌ها و ترديدهايي در اين‌باره شده است، تا آنجا كه برخي چنين پنداشته‌اند كه پي‌جويي از مسائل حكمت عملي دغدغه ابن‌سينا نبوده است، مقاله حاضر كوشيده است با ارائه و ارزيابي ديدگاه فارابي و ابن‌سينا درباره حكمت عملي تبيين نمايد كه ابن‌سينا افزون بر مبادي اساسي حكمت عملي كه در آن انديشه‌اي يكسان با فارابي دارد، صناعت شارعه را نيز مبدأ براي شاخه‌هاي سه‌گانه اخلاق، تدبير منزل و سياست‌مدن به شمار آورده است و ديدگاه متفاوت ابن‌سينا از فارابي درباره مسائل حكمت عملي برخاسته از اين است كه او گزاره‌هاي اخلاقي را در شمار آراء محمود و شهرت مي‌داند، درحالي كه فارابي گزاره‌هاي اخلاقي را قضاياي عقلي و برهاني مي‌داند.