بررسي تطبيقي مؤلفه‌هاي پلوراليسم تفسيري در هرمنوتيك فلسفي و پايان‌ناپذيري تفسير قرآن كريم

هرمنوتيك فلسفي يكي از نظريات تفسير متون در غرب پس از رنسانس است كه تحولاتي را در تفكر معرفتي برخي از نوانديشان مسلمان ايجاد نمود. اين نظريه افزون بر اختلاف در مباني و اصول، سبب نسبي‌گرايي و پلوراليسم تفسيري مي‌شود. برخي از انديشمندان حوزه تفسير قرآن كريم با غفلت از اين پيامدها و با پذيرش اين نظريه سعي در تطبيق پلوراليسم تفسيري بر مسئله پايان‌ناپذيري فهم قرآن كريم دارند، بنابراين تحليل و مقايسه اين دو نظريه ضرورت دارد. اين پژوهش با هدف انتقادي و با روش تحليلي- تطبيقي درصدد بررسي مؤلفه‌هاي پلوراليسم تفسيري در هرمنوتيك فلسفي و تفاوت آن با پايان‌ناپذيري تفسير قرآن كريم است. پس از بررسي اين مؤلفه‌ها اين نتيجه حاصل شد كه پلواليسم تفسيري به دليل ايجاد نسبي‌‌گرايي، پيروي از شك، خروج از دلالت‌هاي لفظي كلام و همچنين تمركز بر مفسرمحوري با پايان‌ناپذيري در تفسير قرآن كريم تفاوت اساسي دارد و نمي‌توان بر يكديگر تطبيق نمود.