بررسي اثربخشي بسته تلفيقي زوج‌درماني هيجان مدار و شفقت درماني بر كيفيت زندگي زناشويي و ابعاد دلبستگي زوجين

هدف: پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي بسته تلفيقي زوج‌درماني هيجان مدار و شفقت درماني بر كيفيت زندگي زناشويي و ابعاد دلبستگي زوجين مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شهر اصفهان بود. روش: پژوهش حاضر از نوع طرح آزمايشي تك موردي است كه در سال 1398 انجام گرفت. جامعه آماري پژوهش كليه زوج‌هاي مراجعه‌كننده به مراكز و كلينيك‌هاي روان شناسي شهر اصفهان است. نمونه‌گيري از ميان كليه زوج‌هايي كه به دليل مشكلات زناشويي به مراكز و كلينيك‌هاي شهر اصفهان در زمستان 1398 مراجعه مي‌نمايند با توجه به ملاك‌هاي ورود و خروج به‌صورت در دسترس 3 زوج انتخاب شدند. پس از نمونه‌گيري اوليه 3 زوج در گروه تلفيقي زوج‌درماني هيجان مدار و شفقت درماني قرار گرفتند. از پرسشنامه كيفيت زندگي (روابط) زناشويي و پرسشنامه دلبستگي كالينز و ريد براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. گروه آزمودني ها هر هفته يك جلسه و به مدت 12 جلسه، تحت آموزش تلفيقي زوج‌درماني هيجان مدار و شفقت درماني قرار گرفتند. داده ها به روش ترسيم ديداري، شاخص تغيير پايا و فرمول درصد بهبود تحليل شدند. يافته ها: تحليل داده ها اثربخشي درمان در زوج هايي كه تحت مداخله بسته تلفيقي زوج‌درماني هيجان مدار و شفقت درماني بودند را نشان داد كه درواقع اجراي درمان تلفيقي زوج‌درماني هيجان مدار و شفقت درماني باعث ارتقاء كيفيت زندگي زناشويي و ابعاد دلبستگي شده است. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان  نتيجه­گيري كرد كه بسته تلفيقي زوج درماني هيجان مدار و شفقت درماني بر كيفيت زندگي زناشويي و ابعاد دلبستگي زوجين تأثيرگذار بوده و مي توان از اين رويكرد در جهت بهبود روابط و كاهش ميزان طلاق در جامعه استفاده كرد.