مدل يابي معادلات ساختاري طلاق عاطفي براساس طرح واره هاي ناسازگار اوليه، همدلي عاطفي با ميانجي گري تنظيم هيجان در زنان متأهل

هدف: پژوهش حاضر با هدف مدل يابي معادلات ساختاري طلاق عاطفي براساس طرح واره هاي ناسازگاراوليه، همدلي عاطفي با ميانجي گري تنظيم هيجان درزنان متاهل تهران بود. روش پژوهش: پژوهش توصيفي، همبستگي و جامعه آماري زنان متاهل تهراني بود كه با روش نمونه گيري در دسترس، ۲۰۰ زن متاهل ساكن تهران به عنوان حجم نمونه از مراكز مشاوره دوستان و مشاوران انجمن حمايت از حقوق كودكان بصورت آنلاين (به دليل وجود ويروس كرونا) انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه طلاق عاطفي گاتمن(۱۹۹۹)، طرحواره هاي ناسازگاراوليه يانگ (۱۹۹۸)، همدلي عاطفي اپستين و مهرابيان (۱۹۷۲) و تنظيم هيجان گراس و جان (۲۰۰۳) بود. كليه تحليل‌ها با استفاده از نرم افزارهاي SPSS26 و AMOS24 صورت گرفت. جهت تحليل روابط واسطه‌اي نيزازروش بوت استرپ در برنامه MACRO پريچروهايز(۲۰۰۸) استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از اثر مستقيم نشان داد كه طرحواره بريدگي و طرد (0/343=β)، گوش بزنگي بيش از حد و بازداري (0/294=β)، بر طلاق عاطفي اثر مثبت و معنادار دارد، و همدلي عاطفي (0/345- =β) بر طلاق عاطفي اثر منفي و معناداردارد. هم چنين اثرغيرمستقيم طرحواره‌هاي بريدگي و طرد (0/0320=β)، خودگرداني و عملكرد مختل(0/0447=β)، جهت مندي (0/0509=β)، گوش به‌زنگي بيش از حد و بازداري (0/0628=β)، محدوديت‌هاي مختل(0/1252=β)، و همدلي عاطفي (0/0140- =β) بر طلاق عاطفي از طريق تنظيم هيجان معنادار بود. نتايج نشان داد كه تنظيم هيجان به عنوان يك متغيرميانجي توانست رابطه بين طرحواره هاي ناسازگاراوليه و همدلي عاطفي را تبيين نمايد. نتيجه گيري: از آنجا كه يافته هاي اين پژوهش حاكي ازروابط قدرتمند و معنادارمتغيرهاي پژوهش با طلاق عاطفي بود پيشنهاد مي‌شود كه از طرق مختلف ازجمله رسانه هاي ارتباط جمعي، روزانه ساعاتي جهت آموزش مهارت‌هاي زندگي، راهبردهاي كارآمد و مثبت تنظيم هيجان ونوآوري‌هاي لازم جهت اصلاح طرحواره هاي ناسازگار اوليه در نظرگرفته شود و روانشناساني جهت بحث و بررسي در اين زمينه به كار گرفته شوند.