اثربخشي مديريت استرس به شيوه درمان شناختي رفتاري بر نشخوار فكري و پريشاني روانشناختي زنان مواجه شده با خيانت همسر

هدف: هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي مديريت استرس به شيوه درمان شناختي رفتاري بر نشخوار فكري و پريشاني روان‌شناختي در زنان مواجه شده باخيانت همسر شهر تهران در سال 1400 بود. روش پژوهش: اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و مرحله پيگيري و جامعه آماري را 94 زن مواجه شده باخيانت همسر كه به مراكز مشاوره منطقه 11 شهر تهران مراجعه نموده بودند، تشكيل دادند كه پس از غربالگري، 40 زن واجد شرايط به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در گروه آزمايش (هر گروه 20 نفر) و گروه گواه (20 نفر) گمارده شدند. گروه آزمايش درمان مديريت استرس به شيوه شناختي رفتاري آنتوني و همكاران (2009) را به مدت ده جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت كردند و گروه گواه در حالت انتظار قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه نشخوار فكري نولن هوكسما و مارو، (1991) و پريشاني روان‌شناختي لاويبوند (1995) بودند. تجزيه‌وتحليل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجراي پرسشنامه از طريق نرم‌افزار spss24 و با استفاده از واريانس اندازه‌هاي مكرر تحليل شد. يافته ­ها: نتايج نشان داد كه درمان مديريت استرس به شيوه درمان شناختي رفتاري بر كاهش نشخوار فكري (P=0/020, F=5/74) و كاهش افسردگي (P=0/001, F=18/45)، اضطراب (P=0/001, F=17/93) و تنيدگي (P=0/001, F=17/05) در زنان مواجه شده باخيانت همسر مؤثر است؛ و اين تأثير در مرحله پيگيري پايدار است. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين پژوهش، درمان مديريت استرس به شيوه درمان شناختي رفتاري، مداخله مؤثري در كاهش نشخوار فكري و پريشاني روان‌شناختي در زنان مواجه شده باخيانت همسر است.