اثربخشي آموزش صميميت با رويكرد اسلامي بر انعطاف‌پذيري شناختي و معناي زندگي زوجين در مرحله عقد

هدف: هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي آموزش صميميت با رويكرد اسلامي بر انعطاف پذيري شناختي و معناي زندگي زوجين در مرحله عقد بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون و پيگيري با گروه گواه و جامعه آماري پژوهش حاضر 1225زوج در مرحله عقد مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر بوشهر بود كه از ميان آن‌ها تعداد 15 زوج به روش داوطلبانه انتخاب و پس از همتاسازي آزمودني‌ها، ملاك‌هاي ورود و خروج به صورت تصادفي بين دو گروه آزمايشي و گواه گمارش شدند. گروه آزمايش پس از اجراي پيش‌آزمون به مدت هشت جلسه 90 دقيقه‌اي هر هفته يك جلسه تحت مداخله بسته آموزشي صميمت با رويكرد اسلامي زارعي محمودآبادي و همكاران (1397) قرار گرفتند و گروه گواه پس از انجام پيش آزمون، هيچ‌گونه آموزشي دريافت نكردند. ابزار پژوهش پرسشنامه هاي معناي زندگي استگر و همكاران (2006) و انعطاف پذيري شناختي دنيس و وندروال (۲۰۱۰) بود. داده‌ها با استفاده از روش آماري تحليل واريانس اندازه‌ مكرر و با استفاده از نرم افزار 22 SPSS مورد تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش صميميت با رويكرد اسلامي باعث افزايش مؤلفه هاي وجود معنا در زندگي( 0/001, F=29/10)، و جستجو براي يافتن معنا (P=0/001, F=22/00)، و مؤلفه هاي ادراك (P 0/0001, F=24/9)، ادراك كنترل پذيري(P 0/0001, F=37/5)و ادراك توجيه رفتار(P 0/0001, F=29/08)در مرحله پس آزمون شد و نتايج در مرحله پيگيري پايدار گزارش شد. نتيجه‌گيري: نتايج كلي اين پژوهش بيانگر اثربخشي آموزش صميميت با رويكرد اسلامي بر زوجين در مرحله عقد است كه در نهايت منجر به افزايش انعطاف پذيري شناختي و معناي زندگي زوجين مي‌شود كه اين مساله مي بايست به طور مداوم جزء برنامه هاي اصلي مراكز مشاوره قرار بگيرد تا زوجين در مرحله عقد با حضور در جلسات بتوانند با برنامه ريزي اهداف عيني و رفتاري، صميميت را در بين خود افزايش دهند.