تبيين رفتارِ خوردن بر اساس سيستم هاي مغزي-رفتاري؛ نقش ميانجي‌گري تنظيم هيجاني

هدف: اين پژوهش با هدف، تبيين رفتارِ خوردن بر اساس سيستم هاي مغزي-رفتاري و كاركردهاي اجرايي و نقش ميانجيگري تنظيم هيجاني انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري پژوهش كليه زنان و مردان بين 30 تا 40 سال شهر تهران در سال 1400 بودند كه از ميان آن‌ها 190 نفر با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي تصادفي به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. در اين پژوهش از ابزارهاي رفتار خوردن (داچ، 1986)، سيستم مغزي-رفتاري (جكسون، 2009) و تنظيم شناختي هيجاني (گارنفسكي و كرايج، 2006) استفاده شد. به منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار Amos-V8.8 استفاده گرديد. به‌منظور تحليل داده‌هاي پژوهش از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه مدل پژوهش از برازش مناسبي برخوردار است. همچنين نتايج نشان داد ضريب استاندارد مسير مستقيم بين رفتار خوردن و 5 زيرمقياس سيستم مغزي-رفتاري يعني سيستم فعال‌سازي رفتار (0/196)، سيستم بازداري رفتار (0/217) و گريز (0/256) با سطح معناداري كمتر از 0/05 و جنگ (0/436) و انجماد (0/379) با سطح معناداري كمتر از0/01 معنادار هستند بنابراين سيستم مغزي-رفتاري به صورت مثبت و معنادار رفتار خوردن را پيش‌بيني مي‌كند. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه سيستم مغزي-رفتاري، رفتار خوردن را با ميانجي‌گري تنظيم شناختي هيجاني به صورت مثبت و معنادار پيش‌بيني مي‌كند. بنابراين سيستم هاي مغزي رفتاري و تنظيم هيجاني، نقش مهمي در پيش بيني رفتارهاي خوردن افراد داراي اضافه وزن و چاقي ايفا مي كند كه در برنامه هاي پيشگيري و درماني لازم است مد نظر قرار گيرند.