شناسايي و رتبه‌بندي عوامل مؤثر بر توسعه پايدار روستايي در افغانستان

مناطق روستايي به‌عنوان قطب اصلي توليد و اشتغال محسوب مي‌شوند كه از جايگاه ويژه‌اي در چرخه رونق و توسعه اقتصادي هر كشور برخوردارند. توسعه روستاها از ديرباز كانون توجه بسياري از سياست‌گذاران است و اولويت برنامه‌هاي كلان توسعه هر كشور را به خود اختصاص داده است. روند توسعه پايدار، بدون توجه به نقش كيفي روستاها تكميل نمي‌شود. توسعۀ روستايي مي‌تواند نقش مؤثري در ايجاد اشتغال، رفع فقر عمومي، تأمين درآمدهاي ارزي، تراكم جمعيت، بهبود محيط‌زيست و تحقق توسعۀ پايدار كشور داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف شناسايي و رتبه‌بندي عوامل مؤثر بر توسعه پايدار روستايي در افغانستان انجام شده است. روش پژوهش از نظر جمع‌آوري داده‌ها، استفاده از مطالعات ميداني و كتابخانه‌اي و مصاحبه با كارشناسان و صاحب‌نظران براي شناسايي مزيت‌ها و ظرفيت‌هاي توسعۀ روستايي افغانستان است. مهم‌ترين عوامل توسعه پايدار روستايي در چهار بخش اقتصادي- اجتماعي – نهادي و محيط‌زيستي با رجوع به ادبيات نظري شناسايي شد. در ادامه، پرسشنامه‌اي در قالب مقايسات زوجي و روش تحليل سلسله مراتبي در اختيار 30 نفر از صاحب‌نظران قرار گرفت و با استفاده از نرم‌افزار اكسپرت چوئيس وزن و اولويت اين عوامل مشخص گرديد. بر اساس نتايج اين پژوهش، به‌منظور تحقق توسعه پايدار روستايي در افغانستان محيط اقتصادي با اهميت 34% در رتبه نخست قرار گرفته است. محيط نهادي با ميزان اهميت 33% در رتبه دوم با فاصله اندكي از محيط اقتصادي قرار دارد. محيط اجتماعي و محيط‌زيست نيز به ترتيب با اهميت 20% و 13% درصد در اولويت سوم و چهارم قرار گرفته‌اند.